Boga! (Ondarroako arrantzaleai)

Arzac, Antonio

 Orro, zoramen, negar

 Denak ishildurik,

 Gab'erditikan gora

 Ginjuazelarik,

 Jira bat eman nuen

 Or, kaye zarretik:

 Etzan ezer entzuten,

 Etzan baga-otsik,

 A!.... ¡itsasua bera

 Zegon lotsaturik!

 Leyo tarte batetik .

 Kandela pishtua,

 Nabaitu nuen: ge a

 Zan guztiz estua,

 Ta barrendik zetorren

 Antsi, zizpurua,

 Aurcho inozentien

 Algaraz nastua...

 Biyotzik gogorrena

 Erdibitzekua!

 -Itzali argiya, ama!

 Ez dator aitacho,

 ¡Ama! ez negar egiñ

 Guk asko maiteko!...

 T'amak zion doi-doia

 -(Egiñ lo, egiñ lo...!)

 Eroturik bezela

 Esanikan gero:

 -Jauna: ez ditezela

 Esnatu geiago!-

 Ta urrengo goizian....

 Eta urrenguan...

 ¡O nolako tristura

 Esnatzerakuan!

 Ta ¡zer suerte beltza

 Famili gashuan

 Arkituko ezpalitz

 Gaur gure onduan,

 Askoren malko- zapi

 Donostiakuan!

 Luis Carril ta lagunak:

 ¡Ez adiorikan!...

 Zuen itzal maitia

 Juan zan emendikan,

 Baña... ¡lo! umezurtzak

 Seaskachuetan;

 Etzaizute faltako

 Zuen egunetan

 Aitaren ordeko bat

 Donostiarretan!

 ¡Boga donostiarrak;

 alderatzen gera!...

 ¡Boga ondarroar ta

 Guztiok batera

 Zeruko estropara

 Irabazitzera!

 ¡Noizpait Carril ta bere

 Mutilen antzera...

 Jaunaren eskuetan

 Animak jartzera!

 ................

 ¡Boga Karidadian!...

 ¡Aurrera!... ¡Aurrera!