Baserriyan

Artola, Rosario

 Biotzian senti det

 zoriontasuna,

 zelai eder abetan

 zer edertasuna;

 ezer ezda aditzen

 an isiltasuna,

 bakarrikan choriyak,

 ¡ai! alaitasuna,

 aize fresko ederra

 au da osasuna.

 Baratzetan loreak

 eta zer ugari,

 pentsamenta, krabeliñ,

 arros ta aleli;

 nonai fruta gozoak

 eder eta guri,

 gauza ona besterik

 ez baita ageri,

 zeñen ez naiz aspertzen

 begira danari.

 Errekacho garbiyak

 espillu moduban,

 arboldegi ederrak

 beraren onduan;

 ainbeste pisti pollit

 gain ta inguruban

 ¡zein bizi litekean

 baserri chuluan,

 neretzat gauz oberik

 ez dago munduan!

 Modu ontan pentsatzen

 neguen artian,

 zerebait senti naben

 alako batian,

 au zan kanpai soñua

 gabaren antzian,

 eta arek zer pena

 neri eman ziran,

 ¡errira etortzeko

 esaten baiziran!