Zaldiya, gizona eta astoa

Artola, Ramon

 Zaldi bat maite zuben

 bere nagusiyak,

 zeren osatzen zizkan

 naiera guziyak:

 Ongi jaten zuben ta

 etzuben nekerik,

 nagusiya gañean

 eraman besterik.

 Beiñ onek joan bearrik

 erbeste batera,

 kaja diru bat zion

 eman bizkarrera.

 Esanaz: eraman zak

 au nere tokiyan;

 ni oñez bakarrikan

 joango nauk mendiyan.

 Segiduban asi zan

 zaldiya kejatzen,

 zeren zuben karga ark

 ondocho nekatzen.

 Irichi ziranean

 lenengo errira,

 zaldiyak gizonari

 jarririk begira,

 esan zion: Eztet nai

 aurrera segitu,

 onla joatekotz naidet

 bertan nik gelditu.

 Gu ez gera jaioak

 kajaz kargatzeko,

 ezpada nagusiya

 gañean artzeko.

 Ontatik asirikan

 gogor ez bai etan,

 aspertu ziranean

 biyak erriyetan,

 justizi billa ziran

 joan juezagana,

 zeña zan asto zar bat

 an juez zeguana.

 Eta onek lenengo

 aiturik biyari,

 kopeta beltzez zion

 esan gizonari:

 Etzala karga ura

 zaldiyarentzako,

 eta kajaz ez berriz

 ura kargatzeko.

 Aurrera joan etzediñ

 zaldiya nekean,

 berak artu zezala

 kaja bizkarrean.

 Eta arrekin igo

 zedilla zaldira,

 segitu zezan joan nai

 zuben alderdira.

 ................

 Onek erakustendu

 tontoakgandikan,

 ez ditekela artu

 lezio onikan;

 oek jartzearekin

 juez eta alkate,

 izango dala beren

 mendekoen kalte.