Zaldiya eta astoa

Artola, Ramon

 Biyak jabe bat izanik

 astoak eta zaldiyak,

 etzuten egiten lanik

 ongi bizi ziran biyak.

 Indar pantesiya zuben

 astoak, guchi izanik,

 zaldiyak berriz etzuben

 erakutsi nai zubenik.

 Ala bein nairik progatu

 bien indarrak nausiyak,

 gurdi bati zizkan lotu,

 atze aurretatik biyak.

 Eta ziranean asi

 Indar leian edo teman,

 astoak zaldi ta guzi

 gurdiya zuben eraman.

 Bañan ura zan zaldiyak

 zergatik ala nai zuben,

 bestela tonto aundiyak

 menperatuko etzuben.

 Segiran astoa pozez

 saltoka dantzan zan asi,

 bere lagunari erraz

 ziolako irabazi.

 Bañan pozarrek etzuben

 bildu ezpada negarra,

 aurrera izandu zuben

 nekoso bizi bearra.

 Nola indartsuna, nor zan,

 jabeak ikusi zuben,

 gurdi arrekin lanean

 bera paratu baitzuben.

 Eta ibilli-erazten

 zuben nekeko lanean,

 zubela goiz asi-azten

 eta libratzen gabean.

 Echera zanean joaten

 choil nekatuka astoa,

 zaldiyak zion esaten

 ai asto gizarajoa.

 Eta modu arretan zan

 ibiltzen arronkosoa,

 neke pean pasa izan

 baizuben bizi osoa.

 ...................

 Indarraren pantesiyak

 gaizki asko ditu artzen,

 indartsubaren erdiyak

 beren faltaz dira galtzen.