Legoya eta astoa

Artola, Ramon

 Uste gabean alkar

 topoz jorik biyak,

 asto onari zion

 agindu legoyak,

 jo zezala trompeta

 beldur gabe lasa,

 egin zezala oyu

 aundiko arranza,

 otsegin zekiola

 bere lagunari,

 ia jateko zerbait

 biltzen zion ari;

 eta ala trompeta

 jorik segiruban,

 beriala bi asto

 aurkeztu ziran an,

 zeñak legoyak biyak

 itorik segiran,

 bat suben Borde eta

 bestia berriz jan;

 eta aurrera ere

 tramposoa ala,

 bizitzen zan astokiz

 mantendutzen sala;

 bañan bere astoa

 denboraz zan zartu,

 eta eziñ zubela

 asnasikan artu,

 gelditu zan tronpetik

 jotzen etzubela,

 bere auspo zarretan

 miñ artean zubela;

 eta orduban legoi

 nagusi zubenak,

 non arinduko zizkan

 zeukazkien penak,

 zinzurretik sarturik

 bere letagiñak,

 atera zizkan auspo

 zarretako miñak.

 ................

 Ez degu joan bearrik

 legoyarengana,

 au da gure artean

 maiz gertatzen dana;

 zartuta eziñ egiñ

 dan denboran lana,

 esker gaistoz iltzea

 langillea zana.