inprimatu
Abe zarrari malko ale bi
Izenburua:
Abe zarrari malko ale bi
Sinadura:
Artola Larrañaga, Ramon
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Artola, Ramon

Argitalpena:
Euskal-Erria.
Urtea:
1891
Argitalpenaren urtea:
25
Alea:
Orrialdea:
375-378

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Abe zarrari malko ale bi

 

Artola, Ramon

 

 ¡O! abe santu maitagarriya

 arbola bedeinkatuba,

 ikusten nago nola bukatu

 eziñez zauden munduba;

 bada azkendu eta jaunari

 eman bañan len kontuba,

 zure oñean naidet kantatu

 nere penaren kantuba.

 

 Biotz tristetik nai arren ezin

 kanturik ongi nik egin,

 nere gogoak albait ezluke

 nai iñorekin utsegin;

 atozte bada musak nigana,

 eman dezadan atsegin,

 erakustera nola kantatu

 nola bietan itzegin.

 

 Agurtzen zaitut arbol maitatu

 jaunak guretzat jarriya,

 gure begien gordetzallea

 gure erliki aundiya;

 zu izanikan lur maite onen

 glorien agergarriya,

 zure galeraz lutuz janzitzen

 ari da Euskal-erriya.

 

 Zain sendo fiñak eri dauzkatzu

 indarrik gabe besoak,

 amilka datoz lege santubak

 beso oiekin jasoak;

 penaz anima negarti para

 diratelako auzoak,

 zure oñean naiditut eman

 malko ale bi gozoak.

 

 Len miñez jartzen baziñan iñoiz

 sendagai onak baziran,

 zeuzkazun gaitza zugandik kentzen

 gogoz saiatzen baitziran;

 ala zure zaiñ sendo fiñ aiek

 indar gabetzen etziran,

 ¡bañan! orduko gauzak joan ziran

 ¡¡lengo gizonak il ziran!!

 

 Etzan izandu Erromatarrik,

 Godo, Kartago, Mororik,

 zure lurrean nai eran oñik

 para izandu zubenik;

 zaint-zalle onak zituzulako

 zu beti sendo egonik,

 etzuben iñork bereganatu

 frutu zurekin zegoanik.

 

 Etzan arbol bat gai obekorik

 ez Europan ez Asiyan,

 ez Afrikan ta ez Amerikan

 itz batez mundu guzyan;

 fortunosoak izan oiziran

 jaioak zure azpiyan,

 zeñak bizitzen ziran libreak

 Jaungoikoaren graziyan.

 

 Asaba zarrak egiñikako

 disdisten zuten legeak,

 zuk iruki oi zituzun, kutun

 bat beselaren gordeak;

 zure azpiyan buruztalirik

 principe ta erregeak,

 onzat ematen baitzizkitzuten

 zeuzkatzun libertadeak.

 

 Atzo ikusten ziran kontubak

 oso emanik gaur jira,

 kristal belzetik arkitzen gera

 arbola zuri begira;

 ¿non dira lengo gauza on aiek

 ¿zer egin dute? ¿non dira?

 gure begien aurretik gorde

 ziran, ageri ezdira.

 

 ¿Non dira gure asaba zarrak

 pozez jachiyak lurpera?

 ¿otedakite zizkigutenik

 poz zori onak atera?

 baldin jaikiko balirake gaur

 arbola zure oñera,

 maldizion bat bota bearrak

 lirake gure gañera.

 

 Gauzak gai ontan ikusirikan

 ¿non dira gure begiyak?

 biotza penaz urturikan ez

 kentzeko malko lodiyak?

 ¡amil zeitezte arkaitz tontorrak

 ¡eror zeitezte mendiyak!

 zeuren azpiyan obiratzeko

 dauden naigabe aundiyak.

 

 Ezin emandet kantu geiako

 negarrez busti zait lira,

 arbolagatik senti ditudan

 penak chit aundiyak dira;

 biotzetikan kantatu ditut

 Jaungoikoari begira,

 arren entzunik jira deizkigun

 poz onak Euskal-errira.

 


inprimatu