Zakurra, zozoa eta astoa

Artola, Jose

 Baserritar gizonak

 kanpoko lanian,

 arkitutzen ziraden

 uda-azkenian;

 nola beren echia

 urruti zeukaten,

 bazkari billa zuten

 zakurra bigaltzen;

 onek bere pardela

 abuan arturik,

 etzeraman buruan

 au beste konturik:

 «Nagusiyak maite nau,

 (au da bizitzia);

 au eraman eta an

 gero asetzia.»

 Au esanaz, aurrera

 zijoan bidian,

 egunero bezela

 chit pauso onian,

 non ikusitzen duben

 zozo bat eriya,

 bere eguak ezi8

 zabalduan ¡ya,

 erraz arrapatzia

 au pentsatu zuben,

 eta pardel zeukana

 bertan laja zuben;

 segika beriala

 abiyatu baizan,

 bañan zozoa laister

 sasiyan gorde zan;

 zakurra sasiyetan,

 zan chit azkar sartu,

 bañan bere muturra

 zuben purrukatu;

 bitartean asto bat

 an arkitu zanak,

 arturikan pardela

 eta zeuden danak,

 berezi gabetanik

 ez char ta ez onak,

 izan ziran gustora

 bi kolpian zanak.

 .................

 Begiyetara digu

 onek erakusten,

 geyegi nayak beti

 zer duben ekartzen;

 gure artian ere

 au baita gertatzen,

 guztiya nai dubenak

 guztiya du galtzen.