Kalabaza eta baratzuriya. (Ipuia)

Artola ta Elizechea, Jose

 Kalaza bat zeguen

 lurraren gañian,

 bere pisutasunez

 mugi eziñian;

 an inguruan berriz

 zan baratzuriya,

 tentia ta ernaiya

 biziro churiya;

 kalabazak bein diyo

 baratzuriyari:

 -¡Zer pitiña! Ez aiz or

 lurrian ageri,

 beti ago ttattar, ta

 oso nak arritzen,

 nik ainbat janta nola

 ez aizen aunditzen.-

 Onek eranzun ziyon:

 -¡a! ustel astua,

 beti aunditutzen dek

 zatar ta bastua;

 or ago tontotua

 lurrian etzinta,

 ire gorputz trakatza

 mugitu ezin-ta;

 bai ondo Kalabaza

 izan ta izango,

 ¡orren ustela intzanik

 ez nikan esango!

 ................

 Obea da chikiya

 eta fiña izan,

 ta ez aundi zakarra

 kalabazen gisan;

 askoz obea baita

 apur bat fiñetik

 eta ez asetzeko

 ainbat usteletik.