Egaztiyak. (Ipuia)

Artola eta Elizechea, Jose

 Egazti asko ziran

 arkitzen baratzan,

 batzubek muntuan, ta

 bestiak belartzan;

 batek esaten zuben:

 "Beldurrik gabe gu,

 egon gindezkek lasai

 ni jarko nak buru;

 dakizuten bezela

 ni nauk indartsua,

 bildurrikan gabeko

 chit panparroitsua;

 iñor balitz onera

 kanpotik sartuko,

 neregandik ederrak

 lizkikek artuko".

 Ala denak seguro

 beldurrikan gabe,

 zeuden, jarri zalako

 indartsua jabe,

 bañan uste gabian

 arkitzen zirala,

 ikusi zuten ara

 norbait zetorrela;

 zakur gazte bat zan au

 eiztari batena,

 zerbaiten usayian

 ara zijoana;

 guztiyak asi ziran

 ikusirik ura,

 alde egiten andik

 al-zuten lekura;

 ¿eta dakizute zeiñ

 joan zan azkarrena?

 indartsu, panparroia

 bildurtzen etzana.

 ..................

 Zakur saunkalariyak

 kozkik ez beiñ-ere,

 gizon miñgain aundiyak

 alatsu dirade;

 azaldutzen diranak

 beti aundiyenak,

 ayek izaten-dira

 ikaratiyenak.