Donostiar bat bere erriyan

Artola, Jose

 Donostitikan alde-egin ta

 Egondu naiz chit aparte,

 Abanan eta Montebideon

 Egin ditut zenbait urte;

 Nere biotzak eta animak

 Ekarri-arazi naute;

 Euskal-erriyan sortu naiz, eta

 Ez naiz irtengo ill arte.

 Gustagarrizko egotegiyak

 Badira kanpo oyetan,

 Montebideon, Abanan eta

 Buenos-Aires aldietan:

 Naiko tokiya ikusi arren

 Zenbait urtecho abetan,

 Euskal-erriya bezelakorik

 Ez det arkitu bestetan.

 Montebideon ikusi ditut

 Kanpuak eta ibaiyak,

 Gañera berriz baso, zelaiak

 Ta lur-itsaso aundiyak:

 Alaz guziyaz, gauza-geiago

 Ditu gure alderdiyak:

 Euskal-erriyak sendatzen ditu

 Andik datozen guztiyak.

 Arriturikan sartzen naiz emen

 Kanpotikan etorri-ta,

 Nere erriya ote dan eziñ

 Sinisturikan jarri-ta;

 Ausen da, bada, ederra eta

 Begiragarri polita;

 Eziñ obea sortu liteke

 Berriz egiten asi-ta.

 Alde batera bgiraturik

 Daukazu edertasuna,

 Eziñ esan dan alegranziya

 Eta zoriontasuna;

 Kanpuan ontaz oroiturikan

 Sortzen da tristetasuna:

 ¡Euskal-erriya! zu zera neri

 Miña sendatzen nazuna.

 Gogo aundizko begiratua

 Egin diot erriyari,

 Alde batetik abiyaturik

 Besterañoko danari:

 Alde guztiyan edertasuna

 Besterik ez da ageri;

 Eziñ aspertu liteke iñor

 Begira egotez berari.

 Denborarekin arkitu ditut

 Lengo eche emenguak;

 Bill-bill egiñik oñian dauzka

 Kontu aundiz gazteluak:

 Konbentu bi ta eliza biyak,

 Erre-gabe geratuak,

 Bakar-bakarrik, ditut arkitu

 Nik emen lenagokuak.

 Lengo denboran ziran bazterrak

 Ustez ziran ezer-ezak,

 Baña denboraz egin dirade

 Emen lanak ez-errezak;

 Arboldegiyak, eche alaiyak,

 Kale zabal eta plazak,

 Miragarrizko pauso lekuak

 Eta gañerako gauzak.

 Murall-aundiyak len erriyari

 Kontu ziyotenak artzen,

 Lurperaturik guztiz, gaur eche

 Berriyak dira agertzen:

 Ikusgarrizko loretokiyak,

 Plaza ederrak emenchen

 Eche oyekin batian dute

 Erriya oso apaintzen.

 Kanpotik asko etortzen dira

 Mintsuak, oso auldurik;

 Berealasen jarritzen dira

 Donostiyan pizkorturik;

 Ur gazitako mañuak, eta

 Aize ederrak arturik,

 Beren errira itzultzen dira

 Biyotz guztiya pozturik.

 Negar-malkuak irtetzen zaizkit

 Neri pozaren indarrez,

 Ikusirikan nere erriya

 Betea gauza ederrez;

 Urrezko bola dirudi, goitik

 Amildutakoa berez;

 ¿Onen ondoan beste gaztiyak

 Zer dira bada? ezer-ez.

 Zorioneko erri maitea,

 Guztiz estimagarriya,

 Mintsu guztiyen baltsamua ta

 Euskaldunaren kabiya;

 Paregabeko perla ederra,

 Guztiz begiragarriya,

 ¡Bedeinkatua izan dedilla

 Beti beti Donostiya!