Burrioyak eta katua

Artola, Jose

 Burrioi bik jakiñik

 ganbara batian

 arto asko zegoela

 (ganbara betian)

 jateko asmoakin

 juan ziraden biyak,

 eta arki zituzten

 leyo irikiyak;

 biyetan arruenak

 diyo besteari:

 -¿Sartu gaitian, jango

 diagu ugari?-

 bañan ikaratiya

 nola zan bestia,

 ala diyo-beldur nak

 preso gelditzia;

 etziak or sartzia

 barrenak laguntzen.

 ¿Ez aldakik nolatan

 diran asko galtzen?

 -Isillik egon-ari

 beldurti chorua,

 guazemak, etzakela

 galdu mokarua.

 -Alperrik abill, ez nak

 barrura sartuko,

 ez diat nik alerik

 batere artuko;

 ni beldur nak, eta ik

 ez badek bildurrik,

 sartu ari nai badek

 jatera bakarrik.

 -Baniak, baña, aizak

 gelditu ari or,

 kontuan, esateko

 azaltzen dan iñor.-

 Au esanik sartuzan

 prest arto tartera

 alegiñ guziyekin

 nai aña jatera,

 bañan gustorenian

 jaten ari zala,

 ikusi zuben katu

 bertakoak ala,

 eta segiran salto

 egiñik argana,

 atzaparrakin zuben

 chirchillatu dana.

 ..................

 Bizi bat besterikan

 nola ez baitegun,

 bakarra oni kontu

 egin dezayogun;

 obe da beldurtiya

 mundu ontan bizi,

 eta ez arronkeriz

 ezur denak autsi.