Azeri-arrua

Artola, Jose

 Azeri batek zuben

 egiñ apustua,

 korrika pasa baietz

 orduko sei legua;

 esaten zuben: "Nik deus

 kontrariyo ez det,

 ez naute menderatu

 ezertan ni bestek;

 beti nere beldurraz

 asko bizi dira,

 eta ni famatutzen

 aspertzen eztira."

 Ala abek esan-ta

 apustuan korri,

 abiyatu-zan bada

 azeri zar-ori,

 bañan ¡o kotarua!

 legua bi bañan len,

 oso nekatu zan ta

 eziñ segizuben;

 eta erreka baten

 onduan etzinta,

 gelditu zan geiago

 korritu eziñ-ta,

 eta erreka nola

 zeukarren ain eran,

 ur zikiña zan baño,

 gogoz zuben eran;

 bañan izerdituba,

 eta ur zikiñak,

 laister izan zituben

 sabeleko miñak;

 aiñ oñaze gogorrak

 batetan asi-ta,

 egon-zan bere buruz

 biziro etsita,

 baño noiz bait zanian,

 -berriz oneratu,

 partiduba utzi ta

 zan prest echeratu;

 panparroikeri danak

 atera zizkaten,

 lotsagarritzat denak

 erabilli zuten.

 ...............

 Onek erakusten du

 panparroi danai

 era arrunkaz beti

 dabillen danari,

 kastigua zayola

 etortzen berari,

 eta gelditzen dala

 denen parragarri.