Atia. (Ipuia)
Artola, Jose
Putzu eder batian
zalarik atia,
burutara zitzayon
alde egitia;
esanaz-beti emen
nago aspertua,
beti gauza batian
¡au gauza tontua!
nayago det kanpora
piska bat atera,
echolak eta beste
gauzak ikustera.
Asi zan juaten bere
pauso mansarrian;
ikusi zuben echol
andi bat bidian;
-¡A! zer gauza ederra
ageri dan orchen,
ikusi gabe eztet
lajako orisen.
Igotzen abiyatu
zan ol zar batian,
bañan nola oituba
etzeguen artian,
erori zan amilka,
eta jorik lurra,
bertan iltzan autsirik
bere lep-ezurra.
................
................
Onek erakusten du
gu ere nolatan,
ez geran kontentatzen
geronen lanetan;
beti sartu naidegu
besteren gauzetan
ta oker ateratzen
gera geienetan.
|