Zorion egarria
Arrieta, Joxe Mari
Bertso batzuek jartzera,
besteren beta artzera,
neretik egan nijoa zure
sukalde ertzera.
Biotzetikan ortzera
barruko kezkak lertzera...
Bakardadean sortzen diranak
zuri agertzera.
Zelaietikan egira
gure pausoei begira,
jarri ezkero au galdetzen naiz:
beroiek zer dira?
Ondasunaren dirdira
bakoitzak bere zagira
sartu nai baņo denok osorik
iņork ez erdira.
Jartzen bagera gaņetik,
zeņen era apaņetik!
itz gozo eta lore ederrak
sobre mingaņetik.
Baņa zer da ezinetik?
arek dakarren miņetik?...
Zulatzen bada odola dator
bizi dan zaņetik.
Gutxitik azkar askora
pasa nai ori kaskora...
Alde aundirik bai alda ontan
zintzotik gaiztora?
Begira bera ta gora,
galdetu nor dan gustora:
Aitzurrak sarde izan nai luke
ta segak aizkora.
Jaiotzen negar arrantza,
gero kezka ta zalantza.
Zer da ordea gizarte onek
jarri digun dantza?
Lore arteko arantza...
Nortasun ustelan gantza...
Berak nai gabe ernaldutako
emearen antza.
Nork du nai ainbeste zori?
Arre erantzun isori
lenez gaņera indartu zaigu
naikoa gaitz ori.
Denok, beltz, zuri ta ori
orra aazturan erori:
leoiak leoi bear duela
ta txoriak txori.
Soro batetik bestera
larre obeen eskera
gabiltzan ardi artaldekoak
baizikan ez gera.
Biar guztiok ostera
atzo moztuak moztera,
albokoaren samiņarekin
geronak poztera.
Beti bide errezean
artzaiaren babesean,
lasto apur bat eman dezaigun
larrerik ezean.
Arkumeak jolasean,
ardi zarrak solasean,
aotik jaten ez dan bazkatik
ezin txit asean.
Artaldetikan igesi
joateko ez giņan ezi,
ez bai da errez austea zenbait
langa eta esi.
Ametsa edo eresi
zer dan nik ezin berezi,
baņa gizonak ardi izaterik
ez luke merezi.
Zorionaren atean
norbait egunen batean
sartuko balitz, aurki dedilla
betiko pakean.
Luzaroko illunpean
bizi osoko epean
erori gabe topatzen bada
illargi betean.
