Iparragirre
Arri Gotzon
Euskal-Erriyak gazon andiyak, ugariyak izan ditu
Iparragirre eratako bat ezin dezakegu ukatu.
Beti ibili zan gelditu gabe gitarra jo ta abestu
iņun egin zun gaitz aundiyena, auxe izan zan: ĄAlaitu!
Edo-nor bezin "fuerozalia", berua zun ark odola.
Gazterik gudara igesi zan ikastolara zijuala.
Askotan esan omen ziyoten gudarako gazte zala
bere erantzuna izatemen zan: Gaztia, baņa... ez makala.
Etzekiyan zer zan bildurra. Etzan nekatzen laxterka.
Areriyorik ikusten ba-zun eratxitzen zun makilka.
Zauriyaz soņa bete ziyoten, azala kendu zatika;
baņa ain mate zitun fueroak, amets ta amets zun burruka.
"Gernika'ko Arbola" egin zun guda amaitu ondorian
euskeldun orok ura entzuteko belauniko jartzen ziran.
Euskotarrak esnatzen zitula, espaņarrak oartu ziran
t'espetxera eraman zuten txapel-okerren erdiyan.
Juiziuan agindu ziyoten juteko Euskal-Erritik
eta jun zan amatxo agurtuaz samintasunez beterik.
Ludi guztiyan ibili zan da etzun izan zorionik
urritasuna berakin beti, iņundik ez laguntzarik.
Arpide bat zabaldu zuten txindi apur bat biltzeko
bere lurrera etorri zedin ezurrak emen uzteko.
Orixe izan zan bere ametsa etzan beņere aztuko
Jaun-Goikoaren laguntza izan zun amets ori lortutzeko.
Urretxua zan jayoterriya, bera gertuan bizi zan
egun askotan egurasten bere urira etortzen zan.
Ildakuan ere bere gorputza emen yortziya izan zan
onda ere bere ametsa oso-osorik bete zan.
Bere izeneko enparantzan Udal-etxiaren aurrian
bere irudiya jarrita dago edergallu ederrian.
Il ondorian eskeņi zayo omenaldiya ludiyan
Jaun-Goikoak ere omenduko zun sartuaz donokiyan.
