Uste ez neban ordu bat

Arrese Beitia, Felipe

 Bizkaiko arma arriari

 Josirik neure begiak,

 Kantauko dodaz Euskal-

 Erriaren gloriak.

 Ichas olatu irakiñetan

 Ara ona jira bira,

 Pilloto larri dabillan gisan

 Ontzia salbau ezinda,

 Nundik ta nora ez dakiala

 Joten dan legeche kaira,

 Emen sortu naz uste bagean

 Orañche zuri begira,

 Itsu triste bat otoz-otoan

 Sartzen dan legez argira.

 Leikarraldorik gogortuenak

 Eguzkiagan begiak,

 Josi orduko badira asten

 Negarrez urtzen guztiak,

 ¿Zer egin daike gaur nire biotz

 Bigun ta argizagiak,

 Ez dauz botako begietatik

 Ugari malko goriak,

 Zure personan pozez kantaurik

 Euskal-Erriko gloriak?

 Nire mingañak ots egin begi

 Trumoe baten soñuan,

 Odei peleak oi daben legez

 Sarritan egin zeruan,

 Pentsamentuzko burruka asko

 Ditudalako buruan,

 Euren chimistak urten begie

 Zirt-zart kanpora beingoan,

 Zu zelakoa izan ziñean

 Jakin dagien munduan.

 Zu zer ziñean mundu danari

 Esanaz bildurrik baga,

 Lurra guztia zuri begira

 Beti len zurtu oi zala,

 Soru danean zure antzeko

 Lorarik iñon etzala,

 Zure orria beti zalako

 Mardo, eder ta zabala,

 Zeure fedea beti zuria

 Izan zalako bakarra.

 Zuri begira gomutetan jat

 Inbidiagaz onuntza,

 Lorau oatzera etorrizala

 Aldi askotan arrotza,

 Baña otso orreek dituen legez

 Bakochak bere bildotsa,

 Alan iruntsi oi zenduala

 Etsayen odol garratza,

 Guda danetan irabazirik

 Etozan danai garaitza.

 Zergatik beti zara santsua

 Beti izan zan aurrera,

 Achak erantzunagaz bertatik

 Aitu orduko berbera,

 Aurrera, aurrera, garaitu edo

 Burruketan ill bestela,

 Gora mutillak, aguro goazen,

 Arrotz zikiñak illtera,

 Geure euskaldun fede garbia.

 Datozalako galtzera.

 Zu ikusirik gogoratzen jat

 Beste denpora batean;

 Zelakosea zinean izan

 Padurako ibarrean,

 Zu zelakoa zinean baita

 Nabasen moro artean,

 Bizarra agertu zendualako

 Batean eta bestean,

 Nungo azañak ez diran illgo

 Lurrak dirauan artean.

 Beti ta beti izan zara zu

 Alako argikaria,

 Iruditurik Ipar aldeko

 Izar distialaria,

 Lañocho batek bere ez deutsu

 Iñoz loitu arpegia,

 Ia Lau milla urtez au zara

 Errien miragarria,

 Danetan nausi, danetan leneen,

 Oi zu Euskaldun Erria!

 Gloria, zuri eapañatarrez

 Artean utsik garbia,

 Gloria zuri dierri onetan

 Ereiñ ziñean azia,

 Beste guztiak zikindu arren

 Zuk dozulako grazia,

 Oso gordetan odol oitura

 Ta izket añ mirragarria,

 Armeniatik Aita Tubalek

 Españara ekarria.

 Gloria, zuri, Erri ugari,

 Dozuna mendi naiz acha,

 Zure semeak zerren sorreraz

 Dakarren euroen antza,

 Odeyez gora direalako

 Eregiten zeruruntza,

 Bat bada andi, bestea da a azkar

 Bat eta beste umanta,

 Beste erriak badauke bana

 Zuk dituzu gaur eundaka

 Gloria zerren zure umeak

 Galant diran gorputzetan,

 Leyaltasunez bardin bage

 Biotz eta arimetan,

 Zoliak euren adimentuan

 Asko andiak letretan,

 Biurtsariak ezin geyago

 Erderaz eta Euskeran;

 Solfan, kantuzts gerretan nausi

 Leorrez zein da uretan.

 Geyago oraindik neure Erria

 Gura zinduket goratu

 Zure umantak baña gaur banan

 Ezingo dodaz zenbatu, 

 Zerren zakustan jardin bat legez

 Añ aberats ta loratsu,

 Eta mueta danetakoat

 Zelan dozuzan zuk sortu,

 Nire begiok or ezin dabe

 Zeiñ dan onena ezautu.

 Chikia zara lurrez, Erria,

 Birtutez aundi gaurdaño,

 Etsayak ezin iruntsi arren

 Zu añakorik ez dago,

 Beste Suiza zoragarririk

 Españak ez dau zu baño,

 Bera ikusi daben nai nori

 Baldin itauntzen bajako,

 Gloria ori zurea ez danik

 Ez deusku iñok esango.