Urteroko kontuak

Arrese ta Beitia, Felipe

 Karmelo, alegere jaku agerketan

 Udabarri zoroa urte guztietan,

 Loraz apainketan,

 Dituala kanpoak ederto jantzirik,

 Urteroko soñua uts egin bagarik.

 Udea egiten da bigarrengo sortu,

 Beroaz egiteko mendiak leortu,

 Charkoak mututu,

 Eroateagaitik Donosti aldera

 Jentea orko aise giroa artzera.

 Irugarrenak Uda-azkena izen dauka,

 Au beti dator gari ta artoa opaka,

 Sagardau botaka,

 Askoz prestuago da beste biak baño,

 Pobreai egiteko mesede geiago.

 Baña gaur sartzen gara Karmelo, neguan,

 Aurtengo au ez dakit zelan izango dan,

 Aurkitzen naz dudan,

 Edurrak beintzat atzo poztu ez ninduan,

 Fara fara jausiten emen ziarduan;

 Negu au bada igaz zan legez zitala,

 Egurrik ez daukanak bildu dagiala,

 Bestelan su baga,

 Triste iragoko dau aurten Gabon gaba.

 Gabon ondo irago ¡o lagun laztana!

 Zergaitik dirudian euskaldunen gaba,

 Jesus jayo zana.

 Icharoten ala,

 Dozu zeure ama,

 Noz joko ete dozun echean aldaba.

 Baturik euskaldunak geure ezkatzetan,

 Gabon kanta zarrakaz gomutau gaitezan,

 Churru pat geichoago edan arren bere,

 Esan leike Gabonez au dogula libre,

 Eta nik sutondoan kantetako aurten,

 Urrengo bertso biok ditudaz ipinten:

 Biba Jesus, ta biba Maria ta Jose,

 Anjela, edan daigun beste baso bete.