Udako gau oscarbi bat

Arrese ta Beitia, Felipe

 I.

 Zeruak zabaltzen dau

 Gabeko estalkia,

 Izarrezko lorakaz

 Ornidu ta josia;

 Erregiña bat legez

 Burdian illargia,

 Doa uts urdiñean

 Zidar urrez jantzia;

 Ederra ete daukan

 Ikusteko arpegia,

 Billatu nairik dabill

 Ibai saill bat geldia.

 Firi firicho dator

 Aise zirimiria

 Zizpuru bigunakaz

 Esnatzera orria;

 Eta lorea pozik

 Andia zeiñ chikia,

 Dago atsegiñetan

 Edanaz intz eztia;

 Egunak deutsalako

 Emoten egarria,

 Eguzkiaz sartzean

 Izpi zorrotz goria.

 Naiz da goisesan izan

 Barritsu bat andia,

 Abian dago lotan

 Gaututean choria;

 Urtenda bere echetik

 Barriz ontz ichusia,

 Uluka ta uluka,

 Dabill errondaria,

 Eta entzun orduko

 Aren zantzo zolia,

 Sasi-pean izartzen

 Da ariñ ipurtargia.

 Mendiko charkochoa

 Aiñ da murmularia,

 Gabetan ak dirudi

 Jende pillo andia;

 Eta errechiñolak

 Baldin iratzarria,

 Badago, ta badauka

 Kantetako aldia,

 Ichita epelchorik

 Lo egoan abia,

 Alegeretu oi dan

 Inguru-mai guztia.

 Ederra da benetan,

 Zeruan illargia,

 Ederra duda baga.

 Izarren arpegia;

 Ez da bere tristea

 Ontzen ulu zolia,

 Naibagegarri bere ez

 Ipurtargi chikia;

 Errechinola azkenez

 Kantuz bada asia,

 Miragarritzat daukat

 Udan gau oskarbia.

 II.

 Biotzean dan sartuten

 Gabak berez tristurea,

 Zeru lurrak egon arren

 Ondoen apaindurik;

 Naiz da sortitzak agertu

 Berak al daben galea,

 Baña norbera badago

 Baso baten bakarrik,

 Samurtzen da arimea,

 Gaba dala jakiñik.

 Izar zuri zurbilchoak

 Uts-urdiñ zabal orretan,

 Erratu batzuk legeche

 Ibilli oi diranak;

 Dirudie lur au largau

 Eben espiritu onak,

 Emengo presondegitik

 Askatu ta joanak,

 Jauna billatu eziñik

 Zeruan dabiltzanak.

 Ainbeste zuzi suturik

 Zeruan dakusguzanak,

 Illargiak eurakaz bat

 Illunpeko lur oni;

 Bialtzean errañuak

 Esan leike direala,

 Zoriondunen begiak

 Edo nundik beroni,

 Begiratu nai deutsenak

 Gizon lo datzanari.

 III.

 Aiñ dira enkantugarriak,

 Gabak dituzan ezkutapenak,

 Arima zoratu oi dabe,

 Jaunaren alako bear eskergak.

 Euretan arritu egiñik,

 Neurtizgei ederrak ditut billatzen,

 Jeoba adorau egiñik,

 Isillik aurrean nachako umilltzen.

 Lirea jausten jat lurrera.

 Begiak orduan jaso zerura,

 Biotzak al baleit bertatik

 Urtenda arase egatu gura.