Udabarria

Arrese ta Beitia, Felipe

 Neguaren atzean

 dator garizumea,

 batau badogu otza

 otzago zan bestea,

 choriak dabiltz pozez,

 zerren euren ustea

 dan iya jo dabela

 negu zantarrak bea,

 ninfa ederren gisan

 arpegian barrea,

 loracho barri eta

 pichiz bete betea,

 dakarrela dakusgu

 Sortitz alegerea.

 Zerua barriz ez da

 len zan basen tristea,

 ez darabillalako

 aiñ illunik kapea,

 koko ta arrak bere

 jareiñik lurruspea,

 urten dabe esanaz:

 "laster dogu udea".

 jorik bakochak bere

 jatorrizko kantea,

 eztitzen dituela

 soru eta aidea.

 Murmurka ichasora

 doiala errekea,

 sartaise bigunchoak

 laztantzen dan lorea,

 iya berderik dagoz

 mendi eta larrea:

 gabetan ichasotik

 dator Ipar emea

 arbola orrichoak

 eginik ikarea,

 barriz egiten dabe

 gozo dan itzalpea.

 Eguzkiak desegin

 oi dan odei metea,

 dirudi berak dala

 lañoen. garailea,

 amaitu dabelako

 negutarren gerrea,

 errañuzko ezpataz

 illik bat ta bestea.

 Ezaguturik zelan

 bera dan Erregea,

 Sortitzak barrz deutsa

 joten alboradea;

 eta mendi ostean

 arratsean gordea

 nai dabenean jarri,

 euren begiraunea,

 danak egiten deutse

 len baño askoz obea,

 esanaz: zoaz ondo

 »gure menpetzallea

 »udabarri au legez

 »bereala udea,

 »guretzat dakazula

 »daukagu sinistea,

 »chit andia dalako

 »zure al izatea.»