Lauburugaz laurak bat

Arrese eta Beitia, Felipe

 Esan daiala Eguzki orrek

 Esango ezpanen ondo nik

 Ondra aundian lau Ama Aizta

 Beti euskeldun izanik,

 Ta ibilli diran sekula

 Lotsaz begiak baturik,

 Ta alargun triste batzuen gisan

 Buruak baltzez jantzirik.

 Gaur arte joan bayakez bere

 Asko gizaldi luziak,

 Millaka aldiz uda eder ta

 Negu ekachez betiak,

 Badakiz bere Eguzki orrek,

 Oneen gertaldi guztiak,

 Esan beigu gaur noz izan diran

 Onelako añ tristiak.

 Baña badakit gaur bestekorik

 Ez dituala ikusi;

 Ez diralako lau Ama aiztok

 Sekula onelan bizi;

 Ez diralako jayo ezkero

 Iñoz aurkitu añ gaizki,

 Ez dabelako erbestekorik

 Emen ezautu nagusi.

 Echeko-andra bazter onetan

 Eurok beti izan zirean,

 Aginpiderik ez eutselako

 Bestek arrapau echean;

 Munduan ziran lau Aiztok bizi

 Aukera añ ederrean,

 Laurok bakarrik zorioneko

 Zirala diñot lurrean.

 Laurok bakarrik ziran doatsu

 Egiaz mundu onetan

 Baña orra gaur otseiñak legez

 Erdeldunai serbietan

 Onen lege ta erabagiai

 Indarrez obedietan

 O zorigacha semeak barriez

 Soldadu deutsez tratetan.

 Edan eziñda garraztasunok,

 Urratu dabez zapiak,

 Beti buruan ekarrezanok

 Edurra legez zuriak,

 Mundu guztian baziran bero

 Aiztok ezagungarriak;

 ¿Nok esango dau gaur direala

 Euskaldun garbi garbiak?.

 ¿Nok esango dau leenak dirala

 Gipuzkoa ta Bizkaya?

 ¿Nok esango dau lengoak eure

 Naparroa ta Araba?

 ¿Nok baña ez daki, Euskera Au

 Alaba ederrak dirala,

 Ta euren ondrea illunduteko

 Baliau dala indarra?

 Orregaitiño zaill eta gogor

 Dagoz euskoldun fedean,

 Laurok begiak, josirik daukez

 Zintzo Lauburu zarrean:

 Lurok biotzak loturik barriz

 Sendo korapill batean,

 Juramenturik ez banatzeko

 Lurrak diranan urtean.

 Errazoerik aundienagaz

 Laurak-bat oi jake deitu,

 Fede bat zaintzen direalako

 Beti biziro sayatu;

 Lauburugaz zaill laurak batera

 Ekiñik ill edo goitu,

 Areriorik indartsuenak

 Egin zituen apurtu.

 Alperrik eben etsai arroak

 Pentsetan zirala artzak,

 Euskal-erriko semeak gaitik

 Barriz zirala bildotsak;

 Ustelak baña urten jakezan

 Asmo, erechi ta ametsak,

 Euren odolaz egiñik emen

 Jan ziralako buzkentzak.

 Zergaitik beti sartzen zirean

 Gure asabak batera,

 Euren bandera jasorik gora

 Arerioen artera,

 Aukeran ezin biziko ziran

 Erri onetan bestela

 Izan balitza euren odola

 Gurea legez epela.

 Ez dago bada beste biderik

 Ezpada eureen bandara,

 Ez dago beste salhagarririk

 Utsik Lauburu ederra;

 Baldin badogu ause jasoten

 Neure anayak batera,

 Orañdik emen lenago legez

 Doaten izango gera.

 Baña bestelan bildur bearko

 Dogu anaya neuriak,

 Lauburu dogu euskeldun utsa

 Erdeldun dira bestiak;

 Dirala erdeldun guretzat diñot

 Enparan guzti guztiak,

 Ez ebelako besterik jaso

 Iñoz asaba maitiak.

 Bandera ause agaitik dakust

 Emen ainbeste tokitan,

 Mendi, ach, chunchur, kanpantorre ta

 Jauregi zar gallurretan;

 Bandera ause ondra aundian

 Gorde dabe lur onetan,

 Lau Ama aiztok jaio ezkero

 Dingiliska bularretan.

 Bandera oni eusten badeutse

 Aurreruntz bene benetan,

 Bandera ause jarten badentse

 Erdeldunai begietan;

 Bandera ause guk bere danok

 Bada billgu biotzetan,

 Zapi zuriak laster jantziko

 Amok dubez buruetan.

 Bandera ause dakust azkenez

 Gure Arbola gañean,

 Arren euskeldun dan danok batu

 Gakiozan gaur oñean;

 Eta kantadu danok batera

 Geure Berbeta ederrean;

 Entzun daiguen ikaratuaz

 Mundu guztian danean.

 ¡Gora Bizkaya! ¡gora Gipuzkoa!

 Naparroa ta Araba!

 Laurok genduzan eskubideen

 Besteren eske ez gara;

 Eta azkenez ¡gora Lauburu!

 Euskel-erriko Bandera,

 Beragaz geure Foru maiteak

 Biztuko doguz atzera.