Ikazkiņ baten neguko kejak
Arrese Beitia'tar Felipe
Oraindik negu luzea bada
eingo dabela ustea,
pronostikuak alan diņo ta
auda berri bat tristea.
Garirik ez da, artoa palta,
besteak konfiantzea,
ez dakit zelan izango ote dan
udaberria artzea.
Bart egin deusku elur asko
sartu zait sartu bildurra,
eznitzake ni estutuko
baneuka sendo egurra;
baņa guretzat ez da besterik
duan iturrian ura,
amaika pena igarotzeko
etorri giņan mundura.
Familia dot erdi billotzik
ezdauke oņetakorik,
atzen bildurraz barruan dago
kanpora urten eziņik:
oņak ez eze eskuak ere
daukez ospelez beterik,
gure etxia neguan ez da.
Ospitaltxo bat besterik.
Zapatariai esaten deutsat
ein daiguzala zapatak,
nunbait jakin dau, zelan geran
zar-pagatzalle eskasak;
eleuskit lņork burlarik eingo
"bei" bi baneukaz galantak
okelia jan eta larruaz
egingo nuke abarkak.
Fumalaria gaztetatik naz
gaizki azien legera
ordu-batean ezin egon naiz
ketu gaberik ezelan:
aspalditxoan dirurik ez da
beste askotan bezela
pipa motxean, zer fumau dala
tabako ordez orbela.
Zortzi daukadaz umeak eta
neguan ez daukat lanik.
neu ta andreaz amar lagunen
arduraz nago kargurik;
apaitarako geienez daukat
talo bat erdi errerik
eta basoko otorduetan
lau jaten ditut bakarrik.
Ikazkiņa dot opizioa,
udan gutxi dot aurreratzen,
lengo zor zarrak pagatzen dodaz
diru guztiak emoten;
baņo dendetan geroko bere
zuloak jataz gelditzen,
aurrak astian tapau bearko
lenago ezpanaiz iltzen.
Pobrea gatzki udan bizi da
eta txarrago neguan,
orretxegatik ezdu nai iņork
arlote izan munduan
San Juanetan beroz erretzen
otzak iltzen abenduan,
gure Jainkoak eingo algaitu
gu bere aberats Zeruan.
