Homero euskalduna. Iparragirre-ri

Arrese ta Beitia, Felipe

 Jaso nai nuke kantatzalle bat,

 Mendiok baño gorago,

 Jaso nai nuke albanezake

 Odeyez ere arago,

 Illargitikan Eguzkiraño

 Andik izarretaraño,

 Izarretara jaso dezadan

 Almena baña ¿non dago,

 Egorik gabe nere buru au

 Jaso ezinda banago?

 Izarretara jaso dezadan

 Betor andikan almena,

 Goragotikan grazia, etorki

 Eta doairik onena;

 Betor zerutik mingañ eztitsu,

 Leun bat aingeruena,

 Arek gaur artu dezan gloria

 Irabazita duena,

 Dalako bera euskaldunetan

 Neretzat euskaldunena.

 Euskaldunetan euskaldunena

 Kantatutzeko lur oni,

 Mundo bietan euskaldunena

 Kantatzen Euskera Amari,

 Orregatikan zorretan gaude

 Euskaldun danok berari,

 Koroi eder bat antolatzeko

 Euskaldun umant zanari,

 Urez anditik, zeñda emendik

 Ain ospatsua danari.

 Guri konsejo onak ematen

 Bera zan euskaldunena,

 Ark esan zuen batzar danetan

 Eiteko gure izkera;

 Eta biziko gerala emen

 Pakez, garbiro onela,

 Ots egiñikan lotsagaberik

 Bizi dedilla Euskera,

 Nork uste zuen au dala Jaunak

 Zerutik jechi duena.

 Nola berari onrau zor zayon

 Abiatzen naiz onratzen,

 Zeren gitarra zarcho batekin

 Zuen poztu, naiz tristetzen,

 Zeren estutu, zeren lasaitu,

 Arek zekien egiten,

 Ichasoko urak diran erara

 Apaldu zeñ da jaikitzen,

 Modu berean gure biotzak

 Zituela ill ta piztutzen.

 Argatik Jaunak zabaldu zion

 Laster izena Frantzian,

 Ingelaterran, Alemanian,

 Orobat ere Italian,

 Beldurra nola ipiñi zuen

 Emenche gure Españian,

 Erbestetu zan eragotzita

 Bizitzen Euskal-errian,

 Gero ogei bat urte egin zuen

 Lurraren beste alderdian.

 Ara baño len utsi zizkigun

 jarrita kantak ugari,

 Beren artean samurrena bat

 Adio Euskal-erriari,

 Beste kanta bat eder ederra

 Aizkibel jakintsuari,

 Oraindik berriz ederrago bat

 Jarria Aritz zarrari,

 Zeñek ematen dion gloria

 Andi bat Euskal-lurrari.

 Au da kanta bat, mundu guztian

 Zabaldu dana nai nora,

 Kanta aiñ bikaiñ, aiñ ospatsu au,

 Etzaigu illko iñola,

 Zeruko argiz Jose-Mari-ri

 Uste det jechi zayola,

 Homerok ere etzuelako

 Jasoko obeki arbola,

 Apolok ere beste kanturik

 ¿Noiz alchatu du aiñ gora?

 Kanta dezagun batzar danetan

 Kanta aiñ paregabea,

 Kanta dezagun adoratuaz

 Arbola santu gurea,

 Kanta dezagun bera degula

 Manchik gabeko lorea,

 Gogoraturik itz orietan

 Iparragirre trebea,

 Zergatik berak kanta zituen

 Biztzeko gure fedea.

 ¡O! zeiñ ederki biltzen gaituan

 Aritz zarraren oñean,

 Lau probintziok anayaturik

 Batzen an erramapean,

 Irme ta sendo alkarturikan

 Laurok korapill batean,

 Laurokin lazo bat egiñikan

 Fuerodun izan gaitean,

 Goza ditzagun zorion danak

 Guraso zarren legean.

 ¡O! zenbat bider Madrillen bertan

 Entzun izan zan kant ori,

 Euskal uriak adi zituen

 Asmatzalle ez illkorrari,

 Errietako konsejuetan

 Askok ikasi berari,

 Duda gaberik euskaldunetan

 Kanturik onen dirudi,

 Joseri baño nik enioke

 Deituko errege iñori.

 Orregatikan eo dezagun

 Koroi bat artearekin,

 Lau probintziok gaur dizayogun

 Jantzi burua berakin,

 Molda dezagun, molda bertatik,

 Molda alegin danakin,

 Ez urre, ez perlaz, ez diamantez,

 Ezpada obearekin,

 Diña dalako, iñor bada diñ

 Jazteko ostoarekin.

 Aritz ostoz bai, jantzi dezagun

 Euskaldun orren argia,

 Arbola ostoz ornitu ari

 Kopeta zabal garbia;

 Utsik Arbola ostoz apaindu

 Iparragirre andia,

 Arbolarekin betiro bizi

 Dakigun Jose Maria,

 Arturikan gaur anayok gandik

 Illko etzayon saria.

 Bizi zaitea Iparragirre,

 Orche Parnaso mendian,

 Zergatik museo maitetzallea

 Ziñan bizitzan zu beian,

 Apolok zauzka euskal kantari

 Danen guztien erdian,

 Deitu dakizun zuri Homero

 Zerorren jayoterrian,

 Naikunde ori erabilli det

 Iya aspaldi guztian.

 Deitu bekizu, deitu euskaldun

 Bertsolarien izarra,

 Deitu bekizu ajola gabe

 Maisua jotzen gitarra,

 Zortziko soñu onak asmatzen

 Zera danoen azkarra,

 Kantatutzeko eztarritikan

 Geyen daukazu indarra,

 Gañera zera eztitasunez

 Errechinola bakarra.

 Beste Joserik ez dut ez nik

 Nere gidari zu zera,

 Jaurtigi-dazu zure chinpart bat,

 Jargoi ortatik-lurrera,

 Lagun zadazu Parnasotikan

 Izaten zure antzera,

 Jaso dezadan izkuntza zar au

 Izkuntz berrien gañera,

 Berau dalako geienen

 Nere laztan dan Euskera.