Goruntza

Arrese ta Beitia, Felipe

 Zeruko garrak nozbaiten sutu

 Egiñ oi badeust,

 Espiritua egatu daian

 Edo nora,

 Batez bere gaur duda bagarik

 Isiotu deust,

 Igo dagian odeyak baño

 Goragora;

 Ez begit arren, oraiñ bialdu

 Musa laztanak

 Gogo-argirik izanenean

 Mundukorra,

 Zerren goigoyan izardun aroz

 Koronau dan ak,

 Aldatu deust gaur beeko gogo au

 Zerukora.

 Ene kant-otsak uger egiñ bei

 Lur zabalerik,

 Garaitz andi bat dalako kantan

 Nai dodana,

 Eriotzea azpiratuta

 Orra lurpetik,

 Emakume bat zelan jagi dan

 Biztu dana;

 Ea, begira dayogun nora,

 Doakun nora,

 Ikusi zelan goruntz igoaz

 Badoiala,

 Odeizko jargoi eder batean

 Goruntz ta gora,

 Goyan jartera Erregiñatzat

 Bereala.

 Goruntz badoa inguraturik

 Aingeruakaz,

 Goruntz badoa entzunaz kantu

 Aiñ eztiak,

 Goruntz, bidera urten jakozan

 Zerutarrakiz,

 Goruntz gozaurik joten deutsezan

 Otslankayak;

 Goruntz badoa ikaraz dar dar

 Jarten dirala

 Zorioneko eta doatsu

 Eregiak,

 Dakielako egundo sortu

 Len ez ebala,

 Allagiñako Emakumerik

 Erbestiak.

 Goruntz doaku, goruntz ta gora,

 Bee isten gaitu,

 Goruntz jarraitu gura deutsagu

 Begiakaz,

 Goruntz begiok ukatu dabe,

 Eta jarraitu

 Goruntz dayogun oraindik gora

 Biotzakaz;

 Izarrak baño gorago goruntz

 Jaso daiguzan,

 Goruntz bagoaz espirituko

 Eguakaz,

 Zeruan, esan daigun Maria

 Zelan sartu zan,

 Ta zelan artu eben jai eta

 Piestakaz.

 Baña gorago goruntz ezinda

 Bear dot beian,

 Jausi barriro goitik beruntza

 Nik munduan,

 Zergaitik ezin dodan goruntza

 Gorago goyan,

 Zergaitik sartu ezin al nazan

 Goi dontsuan;

 Goitik beeruntza nekaurik nator

 Ene egalak,

 Bizitza amaitu dakidan arte

 Eremuan,

 Au amaitzean goratu nagi

 Goruntz joan dan Ak

 Goruntza gora sartu artean

 Goi-zeruan.