Arbola bat
Arrese ta Beitia, Felipe
ARBOLA bat zan Paradisoan
jaunak apropos jarria,
Mundu guztiak artu egion
Lotsa ta itzal andia,
Bere azpian bizitea zan
Aita Adanen gloria,
Andik kanpora zer topau eban
żEzpada negargarria?
Arbola santu aren azpian
Bizi zan, Zeruan legez,
Eukazalako atsegin danak
Eta nekerik baperez:
ˇAy begiratu baleutsa beti
Lotsa on eta itzalez!
Mundua etzan gaur aurkituko
Onenbeste atsekabez.
Arbola bat zan Bizkayan bere,
Neure anaya laztanak
Zeińen azpian, pozez beterik
Egoten ziran asabak,
Kerizpe zabal artan jarririk
Eginda euren Batzarrak,
Buztarri baga, nasai ta libre,
Bizi ziran bizkaitarrak.
Bere azpian umildu ziran
Errege Gaztelakoak,
Eta lekurik ez eben izan
Sekula barriz moroak;
Atzera gura badogu izan
Libre len gińan lakoak,
Itxi daiguzan erdaldunentzat
Erdaldun diran kontuak.
Aztu daiguzan geure artean
Izan diran aserreak,
Izan gaitean anaya eta
Euskaldun zintzo garbiak:
Betor guraso zarren fedea,
Betoz asaben legean,
Bere negarrak leortu daizan
Ni jayo nintzan Erriak.
ˇO neure Erri maite maitea!
Zakustaz triste negarrez,
Zure alabak euren buruak
Baltzez estaldu dituez,
Trentza mardoak tiraka atera
Ta sutara bota dabez,
Gaur euskaldunak dirala orretz
Ezin ezagutu leikez.
Ixildu ziran neskatxen kantak,
Mututu artzaiń-txistuak,
Zelai zabal ta jolas-lekuak
Gaur dira basamortuak:
Arroak beera itxasoruntza
Doiazan errekatxoak,
Gau eta egun txilioz dagoz:
ˇAy gara Gaztelakoak!
Bakarrik danust pozgarritxo bat,
Euskaldun amen fedea,
Benturaz onek bigundu leike
Jaungoikozko aserrea,
Eta zerutik jatsi barriro
Galdu zan libertadea,
Mundua mundu bizi dakigun
Gernikako Arbolea.