Agur, gurutzea

Arrayozko artzaña

 Agur Gurutze Sandu

 Pozkidaz betia,

 Au izandu da beti

 Gizonen legia.

 Bota zaitute bañan

 Sartuko da argia,

 Animai argitzeko

 Zeruko bidia.

 Jaso zaitez gurutzan

 Gurutziltzatua,

 Eta barka zaiezu

 Beren pekatua:

 Gora ta zabal zazu

 Lurrian frutua,

 Senda zayezu ­arren!

 Biotz gaiztatua!

 Aditu, boltxebiki

 Beltz izugarria!

 Alperrik izanen da

 Odol ixurtzia:

 Zorionekoa da

 Zuek ebakia,

 Jangoiko bera bai da

 Odolan saria.

 Oinpetan autsi duzun

 Gurutze egokia,

 Azkar goratuko da

 Lorez estalia.

 Ezta orren bizitza

 Gizonan bizia,

 Gizonak ilko gera,

 Ez zu, gurutzia.

 Kristau bizkor zintzoak,

 Kementsuak izan,

 Ekaitzak izaten du

 Beti zer eraman.

 Bañan ekaitz ondotik

 Datorren aroan

 Ongien azitzen da

 Garia soroan.

 Kristau izena galtzen,

 Elizai su maten,

 Baztar guztiak dabiltz

 Odolaz betetzen.

 Gari bikain-bikaiñak

 Ari dira sartzen:

 ­Betiko zorion bat

 Zenbait irabazten!

 Igitayaz ebaki,

 Malluaz puskatu,

 ­Lorerik ederrenak

 azkar zeruratu!..

 Gizon fede-gabea,

 Etzaitez arrotu!

 Eskuan du Jainkoak

 Gu noiz pakeratu.

 Txiki puska egin ta

 Zauden Gurutzea,

 Agurgarri zakizkit,

 Antz gozo maitea;

 Besoak zabaldu ta

 Eskeñipakea,

 Otoizka dagokizu

 Eliza donea.