Goizaldean
Arigoi
Udabarriko goizalde gozo,
eder-argia,
mango politez zorakor dager
ortze garbia.
Mendi-ostetik geldiro-samur
dator euzkia,
ludia alaitu ta argituten daun
izar joria.
Zugatz-gaņetan txori alaiak,
piu piuka,
larrean erizai gazte-jatorrak
pozez txistuka.
Solo-barrendik ixilkor dator
ura murmurka,
euzkia bedar orlegiari
pozez mosuka.
Zugatz-artean arro baketsu
etxe zuria,
etxe-aurrean intxaur-azpian
txakur aundia.
Aterpetxoan amon xartxoa
seaska igiten,
lotan dagoan ilobatxori
pozik abesten.
"Egizu lolo, seintxu laztana,
zoragarria,
amonatxoren azken-aldiko;
zorun-alaia.
Gotzon argitzu, ederrak dira
goi-donokien,
enetxu ori baxen ederrik
ez da ludien.
Zure bi begi txiki-urdiņak
argi-biziak,
ta maruri bi aura matrala
biguņ-guriak.
Irriparretxo, irriparretxo
ikusgarria?
Lolo egizu oge goxoan
zeru txikia.
Lolo ba txiki: poli-poliki
oge epelian,
patxo gaxoa emongo gero
esnatutian".
