Euskaldunaren hazia

Aresti, Gabriel

 Istiletan gelditutako ura

 sarri usteltzen da.

 Gizonaren haziak

 hamar mila urte

 behar du

 lur-pean,

 bar-zuloetan,

 kobetan...

 Gero,

 lur-gainera jalgirik,

 beste bir-milatan

 dirau

 kutsaturik...

 eritasunean...

 Hala gertatu da

 euskaldunaren hazi

 ahularekin,

 Basondotik

 Lumora...

 Arestiarron leinuan

 hainbeste biktima inozent

 bereganatu

 duena:

 Ene amona gaizkoatuak,

 izeba liluratuak,

 haurride ezinduak,

 alaba urrikariak...

 Oro da kemena, bizitasun

 bortitza;

 eta besterik gabe

 barrenetik jotzen gaitu

 mailuak...

 Ehuneko honenbeste ikaragarri

 honek

 ikaratzen nauenaren

 ikararen

 ikara!

 Kromosoma eriak,

 jene kiratsak,

 hazi ustela,

 odol kutsatua!

 Maradikatua izan bedi

 unibertsal-negatibotasun

 hau,

 eta hura sublimatu nahi

 duten

 ero

 etoiak!