Poemak

Maite Urkia

Egunez egun

 Egunerokotasunaren ur geldoetan

 itotzear nagoenean,

 barne xokoetan sorturiko garraxiak

 lehorrera laguntzen nau,

 eta han,

 azken tantak astindu ondoren

 bizitzaren bila hasten naiz,

 zelaietan, maldetan, kaleetan,

 gizon emakumeen bihotzetan.

Eroria

             Trena badoa

             tunelez tunel

             herriz herri,

             trenean noa

             ametsez amets

             hitsez hits

 Urrunera doakit gogoa

 arratsalde apal astunak

 leihoak isten dizkidanean;

 urrunean egon nahi nuke

 ene zentzuak oro

 moteltzen direnean.

 Pozaren altzoan labainduz

 amildu naiz tristeziara,

 eta hain da sakona

 hain da iluna tristezia,

 irtenbidea ezin topa nabilela.

             Bitartean,

             trena badoa

             tunelez tunel

             herriz herri,

             eta jendea trenean

             ametsez amets

             hitsez hits.