Poemak
Roman Utretx
It's a mistake
Baina
non?
non?
non?
Geltokian
bost
wagon-lit
bapo
eta zergatik...
oh (?!)
Antoher mistake
Baina BIZITZA-EXPRES hau HILTZE-ra doan trena bada
non dira esaten duten zelai berdeak,
non baso birjinak,
non izkutatzen dira txartelik gabeko pasajeroak?
Geltokian jaitsi direla
bost durotako zorion txikleak erostera?
wagon-lit-ean doazela lo trenbidean enpreasaren faborez?
bapo bazkaltzen dutela errestorantean txintxoak direlako?
Eta zergatik detenitu dituzte komunetan maitatzen zirenak?
Oh!, trenez erratu naiz berriz ere.
Herrixka andaluza
Kare zuri eta umila
ortzearen anilik gordinenaz
tintatzen den kalexoko horretan
luto beltzez jantzirik hiru emakume
eta harago
patioko itzal azulkaren babesean
zazpi agure nekatu
etorririk gabeko etorkizunari begira.
Adio Stefania
(«Giardino delle arangie»ko eguzkiaren irrikaz)
Hautsi zaigu lotzen gintuen haria;
karrakalazko gargantilaren haria legez
eten
hautsi
eta parrastaka aldendu dira gure egunak.
Adio Stefania,
galdu dira magnolio loreen profumoa
eta zingaroen kaskabel bozak
hondorik gabeko itsasoan,
hondorik gabeko itsasoan galdu
eraztun preziatua galtzeak
dakarren pena infinitoaz.
Ez duzu sekula ezer jakingo,
baina leher egin behar dit buruak
leher egin behar dit
begietatik.
Nola soporta dezaket
gau osoa, bakarrik
droga ez badator,
loaren droga ez badator?
Ezingo diot sekula inori kontatu
nire zorigabea
eta nolakoa den amorruaren irribarrea.
Ez duzu sekula jakingo
gau madarikatuak zer diren, erlojuen agobioa
zauritzen duen argia
beharrezko eromena zer diren.
Amorrazten nau zuk ez jakitea,
baina ez duzu sekula ezer jakingo.
Record playing
Espiralez amiltzen da
isiltasunerantz
musikaren orratza
eta plastikozko zorubeltzean
etzaten da hiltzera.
Itsas haizearen malenkoniaz
Ba daukat hainbat malko kupel
zulatu beharrezkoak
estupidoki
nola hustutzen diren ikusteko;
baina lantua doala itsasora
hara nora negar egiteko biltzen diren
kalatxoriak doluminez
laino geldiak estaltzen dituen arratsalde hotzetan.
Dedikatoria
Hemen nirekin ez hagoen horri
dedikatzen dinat
begiak itxita ximelik
ikusi dudan otalorea,
ez dinagu dastatu
haren sasoinaren xarma
tamalez
zigarro kondoak pilatuz
platertxo loradunetan
nikotinatzen dinat denbora
eta beti naun haren beldur.
Hik agian badakin
begietan irakurtzen
mila ausentziaren itzalpean
gorderiko ieroglitiko horitua,
hik ere agian sufritzen dun
bakardadearen disarmonia azalean
gauaren maindire beltzean kukildua,
ez bait dun hire ofizioa telepatia
horregatik
dedikatzen dinat.
Hemen bizi ez den biztanlea
Harritzen da
hemen bizi ez den biztanlea
bizi delako oraindik.
Izutzen da
paranoikoa bere izuarekin
amildu delako jadanik.
—nor dago ate ostean?—
dio insomne goizaldean:
haize hotsaren inisistentzia
besterik ez.
—zer dago hurbilago?—
bere arnasa artegatua
du hurbilena,
haizea hau ere, tamalez.
Absurdo 1
(Sail baten hasiera)
Kontaezinak dira absurdoak mundu
guztiak dakien bezala.
Euklidesek behin euli bat hezi zuen
bere parametrotan hegaz egin zezan.
Nik dakidan batek ordea
hipnotizatu egiten zituen dozenaka
soldadutza soportatu ahal izatearren
haien begi infinitoei begira.
Zer asmatu behar ez den
ez amorratzearren!!!
(Max Ernst-en gazte intrigatua euli
ez-euklidiano baten hegazkadaz kargutzean).
Haro berrien haiduru, 85.eko apirilak 14.
Txanpainak zulatuak
simple minds
doaz kaletik
farolei ihesi
gaua arrakalatzen duten tren
merkantzien pasalekura
han non egunak ernetzen ez diren
baizik eta
aharrausi luzeak bentanako kristaletan:
lurruna,
eguraldi epelen abixu umela
—aldaezinak eguneroko inertzian trimildutako minutuak—
eta aldaketa nabarmenak eragiten (omen)
haro berrien burbuilek
liquid sky
simple minds
hopeless berde koloreko garunetan
...baina eta
uso nabar hori ere ez da erratuko
zure bentanan pausatzeraino
ez eta
odol transfusiorik
udaberriak erregalatuko.
