inprimatu
Atzo esan behar nizkizunak
Izenburua:
Atzo esan behar nizkizunak
Sinadura:
Iñaki Goitioltza
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Uriarte, Iñaki

Argitalpena:
Ttu-ttuá.
Urtea:
1985
Argitalpenaren urtea:
Alea:
0,5/0,6.zk.
Orrialdea:
10-11

Atzo esan behar nizkizunak

 

Iñaki Goitioltza

 

 Hitzak,hutsalak besterik ez dira,

 sentsazioak, irrikak, dardarra...

 egarri den kaletari horrentzat

 arnas gaitza zaio hitzak ulertzea.

 Hitzek ez dute zurruta bila

 dabilen ibiltaria asetzen,

 letrek ez dute mingaina ferekatzen,

 ez eta eskertuko lukeen asaskua lagatzen.

 Hitzei debekatua zaie laztana,

 agintariek morroia astintzeko,

 ilusio beltzak antzuteko sortuak bait dira.

 Nekez adieraz litezke hitzen bitartez

 andrearen negar malkoak erditzean,

 edota lagunaren gorpu aurrean

 hiltzaileei gordetzen zaien gorrotoa.

 Hitzak, hitzak...

 Hitzak sekula ez dute balio izan

 mosu laurden bat,

 liburu mardulak, eta berbaldi xortak

 ezin parekatu begirada malko malutei.

 Hizlariak, farsante makalak,

 berbak eragiten baino ez dakitenak,

 tragadurosen tonadilakoak ditugu:

 bost hogerleko irentsi eta parrafada luzatu.

 Hitzak maite zaitudala oihukatzeko dira,

 ezin dezakedala zu gabe bizi,

 hiltzen naizela egunero pittitxo bat.

 Holakoak dira hitzak... karraxiak,

 mila eta bat aldiz entzunari latigo ekiteko,

 sistematikoki sistima sistimatzeko.

         Lagunak izateko, berba egin

 ez gorrotatzeko, behazuna jaurtin

 elkar konpontzeko, zeurean etsi

 armonia dastatzeko, nahi dutena gogoratu

 pakea lortzeko, zure errua aitortu

 hiltzeko, bizizale porrokatutzat aurkeztu...

 eta une horretan zure bakardadeak

 inoiz baino handiago, biziago izango zaitu.

 Zenbat hitz eta aburu anitz.

 Zapaldua, oroitua dago jadanik

 hilerrira daraman bidea.

 Horregaitik atso negarti marmarkariek

 ixilean laguntzen dute zerraldoa

 bide urrenetan mintzatu eta

 bertan gera ez daitezen beldur.

         Hitzak, hitzak, beti hitzak...

 Telebistan, irratian, egunkarian,

 publizitatean, lanean eta komikietan,

 kalean, komunean eta etxean.

 Gorrotatzen ditut hitzak,

 ixiltasun gozo eta hezean

 aho betez komunikatzen garelako.

 Horrexegaitik arbuiatzen ditut hitzak.

 Baina nola trixkatu urruntzen gaituen

 hamar mila kilometrolako pareta?

 Ba al dago hori hondatzeko nahiko bonbarik,

 eraiki al da hori gainditzeko zubirik?

 Mila aldiz izorra bedi madarikatua,

 sei mila miloi puskatan birrin bekit

 hitzak besterik bideratzen ez dakien telefono hori!

 

 


inprimatu