Idatzitzakoa

Imanol Goienaga

 bada.

 lehengo egunean etxebarri izeneko baserrian

 bazkalburu solasean ari

 ipuin harrigarria entzun nuen

 etxebarri baserria getxoko goierrin dago azkorri ondartzara heldu baino lehen

 han amama manuela eta jurrebasotarrak bizi ziren

 beraiekin batera txakur batek ateratzen zuen bizimodua aurrera ahalik ondoen

 txakurrak

 baserrian denen antzera

 bazeukan bere bete beharra

 eta honena errekatxarriak harrapatzea zen

 arratoiak

 dena dela

 eta zena zela

 akuriak jatera zaletu zen

 honela deitzen zitzaien untxiei

 eta honen ondorioz lehen probetxugarria orduan kaltegarria sano bihurtu zen

 txakurrak

 antza

 ez zituen hortzikariak ondoegi bereizten

 eta akurikumeak hagitz desberdinak ez direnez

 osoro akatzen zituen egundoko kalteak erakarriz etxera bere egintzen kariz

 manuelak

 erabagia hartu zuen

 ezin zuten horrela segidu

 txakurra kendu egin behar zuten esku artetik

 nola hil

 ostera

 hain atsegina zen laguntzailea

 manuela ez zen bihotz bakoa

 santurtziko arrain saltzaileari opatu zioten txakurrarekin nahi zuena egiteko

 txakurra ero

 saldu

 edo bertan behera utziz galarazi

 oso harritu zen amama manuela

 baita etxekoak

 hurrengo astean arrain saltzailea agertu ez zenean

 ez aste horretan

 ez hurrengoan

 ez hurrengo hilabeteetan

 ez egundo berriro

 santurtziko arrain saltzailearen beririk ez zuten izan

 betirako desagertu ziren

 bai txakurra nola gizona

 getxon ez zen berriro ikusi

 ez eta santurtzin ere

 non ote dauden inortxok ez dakielarik oraindino

 nora galdu ziren ez zekien inork

 bida...

 baserrietan sabaiak kareaz zuriztatzen ziren

 baina

 hesetasunaren erruz

 edo denboraren eraginez

 kare geruza erori egiten zen

 horma bilutsik utziz

 edota beste urteetako geruzak agertaraziz

 zatika abailtzen zen kare geruza sagarrondoetan sagar aleen antzera

 erorketa honek irudi antzeko mamu bizidunak sortarazten ditu horma sabaietan

 pottikuek horrela ematen zuten aitzina gau ilbetetsuetan irudimamuak

 identifikatuz

 irudimamuei gizanimaligauza itxuraz erkatu nahietan

 hauxe gertatzen zen zeanuriko amamaren baserrira joaten ziren ilobekin

 hida...

 gatazka krudel guzietan

 sano da etsaiaren lagun gertatzen

 gerlakideen arteko maitasuna

 gerla orotan

 lada...

 bakardadea urratzen duen gauza bakarra ixiltasuna eta bakarrizketa dituzu

 nor bere lekuan

 bere baitarekin solasa

 kanpoan gorpu datzate borrokakideak eta etsaiak erroinen eta miken elikagai

 ez duzu zohardi

 ez dago iluntasuna baino zein egun zein gauez

 bakarrizketa nagusi zaizun unean

 altzatu egiten zara

 armiarma sarezko oreka hura abarrakituz

 itzal iluna baino ez zaren horrek lasaiki alboratzen duzu iskilua

 ezer ez esanik aurrera egiten duzu

 tente

 kide batek ahaleginak egiten dizkizun arren ezin zaitu noraldatu

 desbideratuaren gorputz erratua

 erotu al zara

 erotu al zara

 deslaiturik zoaz

 ez

 ez zara ihes egiten ari

 gerla honek ezin eman dizu ezer

 zuk bezala denek egingo bagenu

 ez dugu ezer berririk entzun

 joan baino erori egin zara

 eztanda baten ondorioz

 zartada batek eraitsia haragia estutu egin zaizu lurraren kontra erortzean

 ez dakigu nondik etorri zaizun erasoa

 edo ezin esan genezake

 hamaikak erotzat zaitu gaurgeroztik

 koldarkeria gidaritzat

 gurean jarraitu gara besteok ere

 atzerrian batek ihardun du negarrez bilder baten

 herria eta ondorengoa desohoreturik igerri dugu nonbait

 zure erruz

 ez duzu ezein oroitarritan zure izena idoroko ez eta

 dominarik paperreratuko

 hortxe ustelduko zara

 inor ez bait da zutaz oroituko

 ez oroitu nahi

 erroinek berdin dastatuko dituzte zure eta gure okelak

 lortu duzun bakarra

 batzuon barnean geratu den zalantza da

 zergatik egin ote diozu uko bizitzari

 erotu ote zara

 ala

 eroak

 ordea

 sustantzialitate honetan gelditzen garenok gaituzu

 boda...

 esanahia utertzeko

 zuzen

 abia gaitezen hitzak galdu

 eta nahaztu egiten diren tokira

 han non gauari ez zaion eguna jarraitzen

 hara nora neguari ez zaion primadera lotzen

 handik nondik gorputzik gabe pasia daitezkeen gure izateak

 seda...

 gaur ere

 itsasaldera abiatu da

 olaxtak amuruski hartu du berriz eta bere galdatan kulunkatu du

 laztandu

 iretargia lagun zela

 begirari

 gaur ere

 tamalez astindu ditu itsas tantak bere gorputzetik gatzezko zurda egin baino

 lehen

 kresala

 bihar berriro

 itsasoratuko da

 amultsuki onartuko itsasoak bere gorputza

 itsas malkoak hornitutako gorputz horren usaina

 berriz

 ez dugu ausnartuko atzera

 itsasoak

 itsaso ahalguztidunak sekulabetiko bereganátzen bait ditu maite dituenak

 uhinen artean loatarazteko

 ohoztu gabe

 nire bihotza bezala

 ikimilikiliklik...

 esku hutsik banoakizu ere

 onar nazazu

 goxoki maita nazazu

 goxoki bezain oldartsu

 neuk maite zaitudan nezela

 oi ama herioa