Joanes Urkijo

 koskortuko dira oraindik itxaropena eta balkoiko geranioa

 diotsat nik ere etxerako zidor aldaezinean jarraitzen didan itzalari

 buruaz dagiot adei herabetia okertzeko sonbreilurik ez izanik

 hosto zimelotan irla urrunak dakarzkidan brisara munduegileari

 eta parajeak mugidagabe dirau zuregandik ihes egitean

 semaforo gorrian gelditurik euriari jaurtiki diot galdera

 ea zertarako balio duen gaueko hiruretan zuregatik masturbatzeak

 ba ote den beharbada esperman itotzea zerbezan baino gozoagoa

 baina zure begirada oh darling algodoizko fereka izan zen bart

 (Good-bay my love zioen Marlowek eta hemen ere badezaket

 zigarroa ezpainetatik kenduz bazter honetan hozki errepika)

 hainbat panpin anfetaminatu zilarrezko teilatuetan blai

 kalerik zuzenen hau Minosko laberinto elektrikoa

 getting the hell out of it neonezko keak papurtuta

 Bilbo Bilbo sutan dagoen berba mingotsa

 erlojuak dioenean ero hori ez dago pianorik zure eskuentzat

 euria mara-mara erortzen 3 x 4 allegro moderatto eta

 Eros gordean euritakorik gabeko ibiltari bakartiei begira

 Zenbat amets bazter honetan josi eta betirako galdu ziren

 azken batean ez bait ziren metalezko muraila bat baizik

 zerumuga ixten duena irribarre izoztu guztion gainetik

 denboraren fosil xuriak uhainaren apar iheskorra

 Bilbo Bilbo maskaratua gure begien kolorekoa

 aukarrez populaturiko deuseza uralitazko zerua

 parke hezea non zementuzko pan arbolak papurtu egin bait diren

 eta bitartean hego haizeak etorkizunezko gazteluak dakartza

 hilzori amaigabe honen izerdiak betirako isuri daitezen

 Isiltasunaren izenak idatziko ez diren baso hustuetan ere

 malko pare bat eskupeko utzi genuen behin baino gehiagotan

 gure kateak ez zitezen gauaren gortinen aurka erajota ur

 Zenbat lapitz ere hautsi ez ote genuen geure hatz karrokatuekin

 mahai honen gainean amargura txikizko istorioak margotzean

 iraganaren amets eroen gainean zaldian legez noraezean

 Izotz ere bihurtu ziren gure esperantzarik gozoenak

 gaupasa etsipengarri eta amaigabearen joko zahar honetan

 Zertarako beraz erromako zubi berri baten esperoan geratu

 nondik eskekiko ote aintzinako horrenbeste espektro itxuragabe

 zergatik gogoan eduki mailukizko soroak bezalatsuko utopiak

 denboraren eztenak oroipenen zauria zoldu digularik