Maitasunez eta etsipenez

Laura Mintegi

 Bizitzaz galdetu zenidan

 eta ez nizun erantzuten jakin

 Amodioaz galdetu zenidan

 eta musuaz erantzun nizun

 Heriotzaz galdetu zenidan

 eta gure herriaren historia gogoerazi nizun

 Adiskidetasunaz galdetu zenidan

 eta begiak malkoz bete zitzaizkidan

 Zoriontasunaz galdetu zenidan

 eta aurpegia ezezagupenaren keinuaz tintantu zen

 Bakardadeaz galdetu zenidan

 bakardadeaz galdetu zenidan

 eta, bizitzaren ispiluak nire irudia itzuli zidan.

                               Urrunegi

 nire gauerdiko malko gaziaz

                                     busti zaitezen

 Gau oro deseiatzen zaitut

     gauero agertzen zara nire ametsetan

         gabero sentitu nahi dut

             zure gorputzaren beroa,

                 zure laztanak

 Eta maindiren hotzak itzartzen nau

 eta eguzkiak ez dit hotzik baino ematen,

 zurekiko faltaz oharterazten nauen unean

     Hezurren dardara eroa ezin gerarazi

 eta zakurra lotan

 eta argiak pizturik

 eta arratsaldeko zortzirak

 eta musika irratian

 eta idazluma korrika

 eta orria lohiturik

 eta ni hemen

 eta zu nonbaiten

 eta bakardadea nirekin

 eta bakardadea zurekin

 eta zakurra lotan, lotan...

 eta argiak pizturik, pizturik...

 eta...

 Ba dakizu, hemen nagoela,

 inolako esperantzarik gabe,

 zure zain ilusio batetan,

 hitzik ez didazula zuzenduko jakinez.

 Ba dakizu, hemen naukazula,

 mutu, halabeharrez,

 hitzik ez didazula bidaliko,

 ez ahoz, ez telefonoz, ez idatziz,

 mihigain gabekoa nauzula,

 beldurrez.

 Ba dakizu hemen hilgo naizela,

 zuregandik behar dudan haizea

 hartu ezinik,

 eguneroko bizitzan tantaka hiltzen,

 errealitateari begiak itxiz,

 etsipenez.

 Badakizu, laztana,

 maite zaitudala.

 Inpernu gorriak ere

 amaitu egiten dira.