Zezen larrua [LI-LIV]
Espriu, S.
LI
Bidez ibiliak gara eta gaur babespentzen
arbolaren baretasun hazian,
arratseko haize zakarraren kontra.
Lehorra maitatu dugu
eta gure etxe berri amestua
libertatearen orubean eraikia.
Ez lore seguru bat, baina bai hartu dugu
lore seguruaren esperatza, eta daramagu
erromeriazko hauts honen zehar
Orain hitzak uzten ditugu
eta isiltasunera iritsiak sentitzen gara,
urrutiko harrapaladaren hotsez.
LII
Isilaren barnea
zarataz inguraturik,
zezen larru zabala
guziok zanpatua.
Behatz gazteak
hautsetik jasotzen dutenean,
haizeikaraz altura
atsedenean
maite genuenok
zarpail odoldua,
zerbitu genituenok
dolu egunez.
Jarraigo urrutia
orain hurbil da.
Aurretik zetorren
zaldi anblaria.
Zaldun espaingabea
gure izenei barrez.
Hitz hotza
beldurrik gabe entzunaz,
zeren esperantzan
salbatzen dugu azken bihotza
gauza bakoitzetik biluztua,
gizonetik, gorrotoa
errotzen den putzutik,
oinaze handi guzia
itoarazten duen gaitz zaharra
barkamenaren uretan.
LIII
Gure esperantza apalean
sari soilez iristen denean
gauaz beheruntza jarraigoa
liberaturik, jadanik ez dugu
anblariaren pausorik ez nagusitasunik.
Zeren kopuru handia
hitzetan ikasia eta ordenatua
isilean galtzen da poliki-poliki,
orain idatzi nahi dugu
zure izena soil-soilik.
LIV
Guk nahi dugu
soil-soilik,
itxaropen
apalez,
arrosaren
betidaniko betetasun osoa,
loretasun gorena
betikotasunean.
Gaueko etxeak, banan bana,
itxitzen diren artean,
eta iluna sartuz
egunsentiaren
iturrietaruntz,
gure begiek ikasten dute
itsuaren
behatz oharkorretatik,
begiratzen eta jakiten,
konprenituaraziz
maitasun astitsuz.
Horrela ibili ditugu
ibaiak eta mendiak,
goiordeka lehor eta hiriak,
eta bere gizonen amets bakoitzean
lokartuaz,
Haizeaz egon gara
zelai eta basoetan,
hosto eta iturrien zurrumurruetan,
eta idatziaz goaz
etzanik larru honetan,
bihotz ezkutu eta hilezkorrean,
poliki-poliki
Sepharad-en izena.
