Hiru poema

Juaristi, Felipe

 I

 Inork ez du bere baitarik

 ihes egiten,

 gure mundua da gugandik aldegiten duena,

 inkonstziente kolektiboa den

 Atlantida ahantzi horren bila.

 Horregatik maitatzen zaitudanean

 ez zaitut Troyako Helena, Juliette Greco

 zarela imajinatzen.

 Beharbada, iraganera itzuliaren itzuliaz

 Adan zena izaten amaituko dut

 sagarrondo loretsuaren azpian,

 edo Sortzaileak hartutako lohia

 -sentitzen dut lur usaina-

 edo bera zena izaten.

 -Beldur zaitez Enpedokles.

 Oraingoan Etnak ez du zure sandalia

 higatua jaurtiko-.

 II

 Beduino bidaiariek galtzen dira batzutan

 harea monotonoaren bakardade artean

 eta oasi berderako itzulibidea aurkitu ezean

 desertua emakumea dela pentsatzen dute,

 biak laberintiko, misteriosoak,

 egunero itxuraz aldatzen bait dira;

 Simunak aurreko bidaztienak bezala

 haiek ere laztan aztarnak ezabaturik.

 Gau itzala abailtzen denean,

 oinak esploratzaile gisan,

 ferekatzen dute espazio estrainoa,

 ahoak bilatzen ditu

 inmensidade azpian hondar lorezko ezpainak,

 esku dardatiek dunak errekorritzen dituzte,

 bular menditsuak balira bezala.

 Goizak harrapatzen ditu lurrari maitasuna egiten

 muino berri baten aldean.

 III

 Negar egin Ulises, Laertesen fruitua,

 heliotropoak hazi, eztia oparo isuri,

 izurdia jostatzen den, buruxka horitua

 dagoen irla ez zaizu itxoiten ari.

 Haizea lagunak, goizeko zefiroak,

 ez du matrail gorrizko untzia zuzendu gura

 Calipso kontsolagarri, maitale amoltsuak,

 uhin deslaiak eskuratzen dituen portura.

 Haren koralezko adatsa, marmolezko hortzak,

 musuak oldarka moldatzen zituztenak

 ez dituzu sentituko; zuen bion gorputzak

 ez ditu margotuko egun eguzkidunak.

 Burua lili zuriz, astro erorien bitsaz

 zurituko da eta Penelope gozoa,

 Inmortalek oparitutako argiaz

 eta anbrosiaz egina, Corintoko ardoa

 baino zaporetsu, sentsualagoak ibaiak

 ikusiko ditu arpegi arrailduan

 zehar, pintatzailearen marra hautsiak

 bailiran, linburtzen azal plegatu nekatuan.

 Ez du zure beso sendo, gotor, indartsuak

 gari ogiaz elikatzen ez den zikloperik

 itsutuko, Ilioneko harri harroak

 suntsituko; ez du izango ez bake ez gerrarik.

 Negar egin Ulises, Olinpikoen kuttuna,

 ez dizu Sirenen ahots zuriak zuri

 zentzua nahastuko; Medusaren gardentasunak

 lagunduko. Ez zaizu itsasoa itxoiten ari.