Bizitza

Baez, Josu

 Munduko antzerkia

 guretzat olerki,

 itxaropen, egona

 dena da isurki,

 lagun! hau gauza astun

 ezin dugu jarki,

 bizimolde egoki

 egiak dakarki.

 Egia lagun beti

 ezin egon urrun,

 zabukako moldea

 bihurtzen da lurrun,

 noiz arte iraun tente

 ez izateari urgun,

 ez etsi, bihar aske

 egia da zurrun.

 Bizitzak hemen gaitu

 lurperatu arte,

 zer den gure egite

 zein gure gizarte,

 etsipenak ez ote

 nigan hartu parte,

 bizitzako ekaitza

 gizaki aldarte.

 Itzal, eguzkitatik

 gabiltz egunero,

 abiatu ta ezin

 gezurra borrero,

 bizi laguntza askok

 arrenka espero,

 gaitza itsatsi dela

 gainduz honez gero.

 Gainketa gaitzak egin

 halere guk uko,

 iraun beza biziak

 egia zentzuko

 herbesteratuaz gaitza

 egia buruko,

 giza molde sendoak

 gaitza gailenduko.