Zezen larrua

Espriu, S.

 I

 Sepharad-eko hondartzan zezenak

 erasotzen du larruaren zabaleran

 eta bandera altxatua bihurtu.

 Haizearen kontra, zezen larru

 han, odolez estalitako zezena,

 eguzki urrez gogorturiko zapi bat baizik

 ez da, kasik betirako denboraren martiretzari

 eskainia, gure otoitza

 eta gure biraoa.

 Era berean biktima eta borrero,

 gorrotu eta maitatu, kexaz eta parrez,

 zerupeko eternitate itxian.

 II

 Zezen larruaren zabalera zera,

 Sepharad zaharra.

 Eguzkiak ezin lehortua,

 zezen larru,

 denok ixuritako odola,

 bihar ixuriko duguna,

 zezen larru.

 Itsas gainetik begiratzen badut,

 kantuz urrutiruntz aldendutzen banaiz,

 amesetan barneratzen banaiz,

 begiratzera ausartzen naizen guztian

 nere bihotzera eta bere izutasunera,

 zezen larru zabalera ikusten dut,

 Sepharad zaharra.

 III

 Larrua tanbor bat da

 eskuz kolpatua

 beldurrez,

 zaldiaren harrapaladan

 ezin

 hatzemanez azken garaipenaren

 atsedena.

 Sepharad eta herioa,

 zaldi argala, zaldi eroa:

 maiz ezin bereziz

 bere izena

 denboraren amets

 oinazezkoan.

 IV

 Zaldi argalaren harrapalada

 urte tristeetan, bide latzak

 Sepharad-ekoak.

 Oinaze lehorrak eskatzen du

 ur ongarria, gari.

 Guti baldin bada, euri garbia

 ez dadila bihurtu odol.

 Gure gaua, izuaren

 oharle ernea,

 entzun nola hurbiltzen diren,

 zezen-larruaren zabaleran,

 ezpainik gabeko irriak,

 harrapaladazko ames gaiztoa.

 V

 Lasterka barneratzen bahaiz

 hire entzumenaren gauan,

 Sepharad zaldi ero,

 zigor eta ezpatak

 gobernatuko haute.

 Ezin du printzerik hauta

 odola ixuri duenak,

 saldukeria edo lapurretadunak

 edo jaso ez zuenak

 poliki poliki tenplua

 bere lanarena.

 Suarekin lehenik erretzen duk

 libertatea.

 Hurbildu hadi begiradaz

 hizotz honetan,

 ikas benetako

 hire gaitzaren ezina:

 idoloaren aurpegian

 beha zak.

 VI

 Gailurreratu dukan idoloa, hire gaitzaren irudia.

 Gure neguaren egun urruti batean,

 jadanik zeru honen babespean,

 bekaizkeriaren bihotzean errotzen ikusten genuen

 izu Sepharad-eko krimen handia:

 pekatuaren muga gabeko tristura

 anaiarteko guduaren garaipenik gabe.

 Itsasoaren bestaldetik iritsiak

 beti odolez beteriko alor idorretara,

 lanaren oinazeak salbatzen gaitualarik,

 oroipenezko elizaren argiak gidatuz,

 geldiro irabaziz libertate baketsua.