Mailu batekin

Aresti, Gabriel

 Errege Godoak.

 Zuri, Dallas,

 emanen dizut arrazoia,

 gaurko Gomorra,

 Palmira berriztatua,

 Samarkanda tristea,

 Eldorado zikina,

 zuri,

 legerik gabeko hiria,

 saloonetan unaiak,

 hemen emagalduak dira oso

 andre prestuak,

 lapurrak Jainkoaren izena darama

 ahoan,

 sazerdoteak

 (kristau, judu, mahometano),

 merkataritzatik ateratzen ditu

 korritu onak,

 gizon prestuak kondenatzen dira

 judiziorik gabeko heriotze batera,

 ikusgarria da hemen

 bidegabea,

 hitz bitan,

 lur honetatik

 munduko beste edozeinera

 ez dago

 alde haundirik.

 Profezi-liburu zahar batean irakurria.

 Eta zu, Treberis,

 benedikatua izanen zara,

 munduko

 hiri guztien

 artean,

 zure sabeletik jaioko

 baita...

 Hibai zabal.

 Hibaiek

 erabaki hartzen dute:

 hemendik.

 Eta handik

 ez dira mugituko.

 Edo handik

 mugitzen dira

 geldi,

 eta noizean behin

 hasarraturik,

 azkar,

 itsasora.

 Ni,

 itsaso bat banenduka,

 nora noan

 banenki,

 hibaia

 banintz...

 Ai, ene tristea!

 Nora eta nundik

 noan

 ez dakidana...!

 Harrika hildako Mitxeleta.

 Pausa pilinpan,

 pinpilin pausa,

 txola txoleta,

 mari txoleta,

 mauri txeleta,

 zer bidegabe kometitu huen,

 hik,

 koloretako mitxeleta,

 baldin,

 jada jaiorik,

 (baina nori eskatu hion jaiotzeko

 baimenik?),

 lore baten gainean...

 pausa...

 bi pausa...

 pausatu...

 ba...

 hin...?

 tzen...?

 Nola jakinen huen

 lore hura

 konkretuan landaturik

 zegoela?

 Uia Apia,

 Zugarramurdi,

 Dachau,

 Gernika.

 Ai, ene fede apurraren,

 706.755 egunekin

 jaioa,

 eta

 10.646 egun geroago

 bir

 hila!

 Kripto ta kripto,

 ni,

 kristograma!