inprimatu
Astepeko sekretarioaren bertsoak (1878)
Izenburua:
Astepeko sekretarioaren bertsoak (1878)
Sinadura:
Gabriel Aresti
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Aresti, Gabriel

Argitalpena:
Egan.
Urtea:
1982
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1/6
Orrialdea:
30-32

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Euskal trajedia

 

Aresti, Gabriel

 

 .............

 Orduan jaditsi ziren hara nafarrak,

 gurutz gorria ta bihotza berriz belza.

 Debarzete zetorzan jainko onarekin.

 Haiekin zetorzan: Etiopianoak,

 Ligurietako zesar atorra belzak,

 ta Atila berriaren barbaro krudelak.

 

 Egia da ezen mozarabearekin

 firmatu zutela tratua, ekartzearren

 bakearen errege bat arbitratzera.

 Ez nuen ikusi inundik erregerik.

 Esaten zidaten errege zela ona,

 hala nola ez balitz gizon bat hur ere.

 

 .............

 Orduan jaditsi ziren... nora?... nafarrak,

 euskaldun guztien anaia nagusiak.

 Haien anai guztiak iraindu zituzten.

 Famili batean direnean hauziak,

 ez da konprenitzen zergatik baketzera

 etorri behar duten honbre-buenoak.

 

 Eta nola Kahin eta Abel zaharrek,

 eta nola zimu basatiek egiten

 dituzten oihanean zima bategatik,

 halarik euskaldun herri artean ere,

 erdikoa zuen zihortu nagusiak,

 anaia tikiaren begirada-pean.

 

 .............

 Orduan ez ziren ailegatu nafarrak.

 Hurbildu zitzaien Franfran arlote hori

 erreinuaren lege zaharrak kentzera.

 Dohatsu lizake izanen Nafarroa

 harmatuko balitz del monte che la fascia,

 Bizkaiarekin balitz adiskidetuko.

 

 Orduan Gaztelak eta Franko-herriak,

 Aragoi-herriak eta Mauritaniak,

 ez lukete Iruinean parterik ukanen.

 Defendi dezagun arreba nagusia,

 Espaini guztien prima lehen gusia,

 primutasun hortatik deseretatua.

 


Bizkaitarra

 

Aresti, Gabriel

 

 Iretargi barriak ez dauko argirik

 Ez gauerdiko eguzki otzak berorik

 Ez da izango Bizkai maitea inoz penadu bagarik

 Alan diragutsue Gabriel Arestik.

 


Hitz eta mintz

 

Aresti, Gabriel

 

 B): ARTXANDARI BEGIRA.

 

 Odoleste frijitua eta tomate freskoa

 afaltzen nuen artean.

 

 Artxanda ikusten dut leihotik

 eta pensatzen dut

 hilek ez dutela ajola.

 Biziek bai, haundia.

 Gure hilak dira eta

 haien biziak, baina

 ez dio ajola.

 Hilei lurra eman baitdiete,

 eta biziei kendu.

 Hogetalau urte honetan egon natzaio mendi

 horri begira,

 eta lehen baino txarkiago gaude.

 


Nire izena

 

Aresti, Gabriel

 

 L): NIRE IZENA.

 

 Hiltzen naizenean egonen da

 nire lauzaren gainean eskribu hau:

 Hemen datza Gabriel Aresti Segurola. Goian bego.

 Pérez y López. Marmolistas. Derio.

 Bizkaiko Bibliotekan ere egonen da

 (deskomekatzen ez banaute),

 liburu bat (behar-bada, ez da seguru),

 inork letuko ez duena,

 nire izenarekin. Eta

 gizon batek esanen du kardanberak loratzen direnean,

 Nire aitak esaten zuen bezala, nik ere...

 (Andre bat etorriko zait Done Santuru oro

 lore-koroa batekin).

 Jainkoak ez dezala nahi Bilbaoko karrika bati

 nire izenik eman dezaiotela.

 (Ez dut nahi bizargile hordi batek esan dezala:

 Ni Arestin bizi naiz, anaiaren

 koinata nagusiarekin. Ba dakizu. Maingua.)

 Batzutan esan zaharrak erratzen dira.

 Pensatzen dut nire izena

 nire izana dela,

 eta ez naizela ezer ezpada

 nire izena.

 


inprimatu