inprimatu
Primera vez en castellano
Izenburua:
Primera vez en castellano
Sinadura:
Gabriel Aresti
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Aresti, Gabriel

Argitalpena:
Egan.
Urtea:
1982
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1/6
Orrialdea:
24-25

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Hariztia

 

Aresti, Gabriel

 

 1.

 

 Orain hemen nago, eremu latz honetan.

 Nire gurariak galdurik, lur hauetan

 arbola adar-gabeen parea naiz orain.

 Landare zekenak baitdaduzka eremuak,

 erratzak harean, haitzetan kalamuak,

 nire arima dago mirari baten zain.

 


Lizardia

 

Aresti, Gabriel

 

 16.

 

 Gauzok ikusten diren

 lizardi doilorra!

 Munduan zerbait

 bada, zu zara

 zaharra!

 Nire lepoan

 jarri zenidan

 uztarriaren

 gogorra!

 Gauzok ikusten diren

 lizardi doilorra!

 


Iratze ederra

 

Aresti, Gabriel

 

 23.

 

 Ni ba nindoan, kantaturik,

 Galtzada luze batetik.

 Zer egin nuen ez nenkien, ez dut jakin nai ezer nik:

 Nire gauzetan,

 azioetan,

 ez dago zuzenbiderik.

 


Lore-mendia

 

Aresti, Gabriel

 

 11.

 

 Zekiat nor haizen eta nundik hatorren;

 zekiat zer haizen, honera zerk hakarren:

 Nire laguntasuna eskeintzen darauat nik.

 Kontuz ibiltzeko diotsat anaiari,

 iguriki nion ene maitaleari:

 Ez drauat edireten gainean kulparik.

 


Herri-bitartea

 

Aresti, Gabriel

 

 23.

 

 Hatsa zitzaidan aienatu,

 hodeiak ziren urratu.

 Inor munduko hondarretan ez da hainbeste herratu.

 Nire gainean,

 nire atzean,

 guztia zen akabatu.

 


Partiera

 

Aresti, Gabriel

 

 2.

 

 Nire errai guztiak usteldu dirade:

 Barrabilak, ugatzak, giltzurrunak ere.

 Nire hezur oriak agirian daude.

 lluntasun honetan batera gagode

 Miren ta Joane;

 bakarrik garade;

 elkar dugu maite.

 Baina halaz ere

 ilunpea ta biok ez gara adiskide.

 Airea izanik ilunpe,

 argirik ez da bat ere;

 eta begiek bihotzetara

 heriotzea dakarte.

 Heriotzea, amorioa,

 ezin elkartu litezke.

 


Judizioa

 

Aresti, Gabriel

 

 3.

 

 Etsaien kontra nago erruz arnegari,

 eman zidatelako hondiko ugari.

 Aingeru Serafinek akerra dirudi,

 deabru Belialek epetxa kantari.

 Eta Dostoiefskii

 jaio ez baledi,

 ez nioke Prousti

 barkatuko hori:

 Zergatik gizonari ez dion jarraiki.

 Picassok ere Goiari

 Kentzen dizkio humilki

 Mundu honetan bizi izateko

 Izan zituen gurari

 Guztiak, eta beste hainbeste

 Gertatzen zaio Mozarti.

 


Mendekantza

 

Aresti, Gabriel

 

 11.

 

 Nire gorputza eta odol berotsua...

 Hezur batzuk... oraindik... Ez baitzen naikoa.

 Hau da gizonak gandik dakardan kontua.

 Gizateria izan dadin salbatua.

 Naizela maisua...

 Gauean itsua...

 Ba dator ordua!

 Nire herlojua...

 Oraindikan aldean baitdaukat burua!

 Bildots berria, mansoa!

 Jainkoa bortitza, haltua!

 Zuri eskerrak, ordu honetan

 Dago geugana heldua

 Joran bizian eduki nahi

 Genuen salbamentua.

 


inprimatu