Orain hasten niz kantatzen, suyet hoyen deklaratzen
1
Orain hasten niz kantatzen, suyet hoyen deklaratzen
Bi presunen amodioaz munduia duzu mintzatzen (Bis)
Heyen kantiak emanagatik ezdira hanbat lotsatzen.
2
Irissarri-co herrian abenduaren erdian
Escolier bat eritu dela fama (du) jenden artean (Bis)
Bere errientac sendatzeco biac diren lecuian.
3
Gaitzac hartu zienean jarri izan zen ohiean
Mandatariak ekarri zu(ie)n barbera pressa handian (Bis).
Errientari plazer eiteko bere lanzeta escuian.
4
Errient horrek ederki nola minzatzen baitaki
jaun barberari galdegin (dio) eri ote den bortizki (Bis)
hilzera utzi gabe(ta)rik behar gitzazko jarraiki.
5
-Etxeko alaba zu, ire aire handian zirade
luma eta ancria (tinta) eskuian ungi paretzen zirade (Bis)
izkribatzen ikastera ez zitela herabe.
6
Fortuna hon bat izan duzu jaun zerukoak emanik
Zeren igorri baiterautzu Errienta kitorik
Mundu guzia kurriturik etzinduk(ei)en hoberik
Ez eta karaktera ederragoa duienik.
7
Etxeko alaba noblia, begi ederren jabia
Errientari egiozu bazkalondoan kafea (Bis)
Hak ere zuri-inen dautzu ganberan Lekzionia.
8
Eskolier gaztea otoi emazu bai guardia
(jaun) errientak ixur ezdezan zure alzora ankria. (Bis)
Begira zazu tonatzetik zure taulier xuria.
9
Izkribatzen luzaz artzeak (aritzeak) berotzen du odola
Zenbait aldi(to)z yalgi lite aire hartzera leiora (Bis)
Enseia zaite egitera errientaren gogora
10
Zaia gorri bat pollitik Donostiako aldetik
Eskolierak soinean du moda berrian yosirik (Bis)
Jaun errientak emanen dako oraino ederxagorik.
11
Frantzesa ere jaun errientak erakutsiren d(era)zu.
atenzione emozu ikasi nahi baduzu
Zenbait hitz(etan) mintzo direla norbaitek ditu aditu
Batak -que sí-, berzeak -que non- direla libertitu.
12
Emazte alargun eztia, nun duzu adimenduia?
Hola konsentitzen duzu(ia) zure alaba maitia? (Bis)
Zu horren laxo izaiteaz estonatzen (da) munduia.
13
Munduiak dio goraki, ezda mintzo segeretki.
Zure alaba dihuru truku eman duzula se(g)urki (Bis)
Aunitz denbora gabe(ta)rik izanen duzu urriki.
14
Etxeko andria soeizu, atenzione emazu
Zure begira-faltaz malurrik gerta(tzen) (balin)bazautzu (Bis)
Jaungoikoaren aitzinean kondu eman behar duzu.
15
Zenbait aldiz bazindakien biren konseillu emaiten
Gisa hortan zabiltzanez espantu frango egiten
Orai hasi (da) zure alabaz munduya irri egiten
Ikasi behar zinduke zuk ere ixil egoiten
16
Flakatu zautzu buruya, ttipitu izpirituya
Debozionean zir(ad)enean iduri (du)zu seinduya (Bis)
Bainan beldur niz ez ziraden berze bat baino hobia.
17
Zeru(eta)ko Jinko jauna! zuri nuzu gomendatzen
Neure behar-ordu oroz zugana laster e(g)iten
humilki eta bihotz xahuz otoitz d(er)autzut egiten
(Zure) ministrok ikas dezaten etsenplu honen emaiten.
Pena dut bihotzean ez dakit zer dudan
I
Pena dut bihotzean ezdakit zer dudan,
xangrinik baizen ezdut orai nik goguan (bis),
ni bezin malurosik ote da munduan?
II
Etsalak baditudala orai dut erraiten,
Nik ezdiot bada, faltarik (...) egiten (bis)
Opinionez orai gituzte yuyatzen.
III
Yuyamenduya dute faltsuki altxatzen,
Orai seinditzen dizut jendea mintzatzen (bis)
Eznutela ikusi uste, mezaren emaiten.
IV
Hori aditzeaz iduri poxoinua,
meza ez emaiteko ler dut arrazoinua (bis)
neskatillen alderat sobera arin oinua.
V
Mezaren emaiteko xedea badut nik
Grazia ardiets baneza Jinkoaren ganik,
Grazia ardiets baneza Jinkoaren ganik,
Urrun ibil nindaite andre gaztetarik,
VI
Hutsak egintudala orai dut aitortzen
Zuek ere bai naski hala erremarkatzen,
Zuek ere bai naski hala erremarkatzen,
Zeren zautan ondotik norbait jarraikitzen.
VII
Nik erran ditudanak munduak aditu
Eta heien gainean kantuyak paratu,
eta heien gainean kantuyak paratu,
Bat erran balinbadut nik hamar aditu.
VIII
Ene adiskideak bai gureez besteak
Etsai bihurtu zaizkit neure uste gutiak,
Etsai bihurtu zaizkit neure uste gutiak,
Ahaide adiskide bai eta kusiak.
IX
Izar ederrik duzu agertzen zeruian,
Hala baitut sofritzen nik anitz munduian,
hala baitut sofritzen nik anitz munduian,
Agian izanen niz hil eta zeruian.
Ene izarra, maite bakarra
I
Ene izarra, maite bakarra
nolaz eznuzu entzuten?
Ai! zure gorra, bihotz gogorra
Krudelki nuzu tratatzen.
Bego kolera, obyet ederra
Has zaite eztiki mintzatzen.
II
Zer-in dautazu, aitor ezazu
falsu ororen buruya?
Maitatu zitut, erran derautzut
garbiki neure berria.
Zuk aldiz niri, trufa eta irri;
Hori da ene paguya
III
Ezduzu uste, bana oroit-zite,
menturaz dolu dukezu,
nik bezain maite, segurta zite
munduyan nehork ez zaitu.
Kanbia zite, bana arren fite,
Luzatuz gal nezakezu.
IV
Ene bihotza, zertan zabiltza
Estakuruyen xerkatzen?
Zuk niri erteko, dudan yartzeko,
Zer suyet dautzut emaiten?
Eznuzu maite, nayago nuke
Klarki bazine mintzatzen.
V
Nehork munduyan, bere izaitian
etzaitu hola maitatu;
Zure barnian, ene idurian
Zerbait hoztasun baduzu;
nik begiez keinu, eta ardura ohiu;
bena zu gor eta mutu.
VI
Ai! zer gogua, nere agudua,
hortaz zireya samurtu?
Errazu bada, bai eta ezpada,
bai behar deya trenkatu?
Ezniz samurtzen, deus ezdut erten,
Plazer duzuna egizu.
Malurak yiten dira leku orotara
I
Malurak yiten dira leku orotara
eta orai azkenik ene presunara,
Senar bat hartu nuien nik neure gogara,
eta zeruko jaunak joan deraut tonbara.
II
Orai konsolatzeko bi haur ditizut nik
Ontasunik aski ere Jirikoak emanik,
Ezdut deusen faltarik ez eta eskasik,
kurios bazinete, maiteņo bat baizik.
III
Gaztea nuzu (bai) eta segur alegera
mundu orok badaki hori hala dela,
Maite baten hartzeko orai dut denbora
Arranguren beldurrez eznaite mentura.
IV
Begitartez eder niz, begiz amultsia,
behatzera iduri dut arrosa gorria,
ungi beha zadazu, mutiko gaztia,
niri plazer -eiteko hori da bidia-.
V
Pentsaketa niagozu gau eta egun oroz,
neure maitearentzat dudan amodioz,
Orai dizut denbora hitza emaitekoz
Edo behin betikotz erraiteko adioz.
VI
Hitz hunen erraiteko ez dizut suyetik,
Egundaino ezdut izan zu bezin maiterik,
Orai kitatzen zitut nik neure miitik,
Ez, ez, bizi nizano neure bihotzetik.
Arberatz jauregian filia ezkondu
I
Arberatz jauregian filia ezkondu,
bertze bat behar dute nonbaitik xerkatu,
herrian zaie batņo propirik agertu,
Paberat jositeko parerikan ezdu.
II
Primaderia gabe lili hau loratu,
negiak ere arabez indarrak baditu,
Edo berzela dute zerbaitek berotu,
Lehen aitzintzen denak behar du gozatu.
III
Neskatila xarmant bat izarraren pare,
Ezdeia bada pena bai eta dolore!
Paberat yin izan da jaberikan gabe,
norbaitek harzazie hartaz pietate.
IV
Eguerritik pazkora denbora luzia,
arte hortan egon da trankilki maitia,
bainan primaderari lili bat agertu,
harekin ezkontzeko du erresolitu.
V
Propi izanagatik eta xarmagarri,
Ez zira izan behar sobera arinegi,
maitiak egin dautzu ainitz present zuri,
Zaude beti bijilant, tronpa ez zitzan sarri.
VI
Koliera-ren hartia ez zen ohoria
Zure herrian duzu zuk zure maitia,
Eman duzun hitzari eizu ohoria,
Edo erranen dute nun duzun sentzia.
VII
Arraportak daizute hunentzat ekarri
pullitagoņo bati zira beha jarri,
azkeneko, berze bat aberatsa jalgi,
Trufatzen zaitzu oro, pensa zazu ungi.
VIII
Zure aita amentzat ezda ohoria
herriak jakin dezan zure bizitzia,
ken ezazu burutik otoi, ironia,
Zuri beha dagola hemengo jendia.
IX
Oren bezenbat maite, inkonstant drolia,
Ala senar nahuzu mundu hau guzia!!
Konsidera ezazu, hoi! ene maitia.
Kontramintzo zautzula hiriko jendia.
X
Beldur ez banintz hautsi zure ohoria
Koblaz ezar nezake nik zure bizia,
Bainan dautzut erraiten hitz batez egia,
Hobeki einen duzula herrirat joaitia.
Behin batez gan nitzen Sarako bestarat
I
Behin batez gan nitzen Sarako bestarat
Egun hartarik eznaiz agertu etxerat
Oraino heldu zaizkit nigarra(k) begirat
Altxatua ninduten yada karzelerat.
II
Lagunekin soberaxko edanez goizetik
Sendimendua gan zen neure bihotzetik
Han hil nuen gizon bat ezdeusen gainetik
Ezdakit zer pasatu zitzaidan burutik.
III
Libro uzten banaute sekulan hemendik
eznaiz geyago igaren Azkaingo herritik
Arnorik ez yautsiko ene zintzurretik
Edanen dut basoka Larun-go uretik.
IV
Aita nuen gizon bat errespetatua
herriko gradoetan aspaldi sartua,
Ama gaixoa ere denez maitatua
oraixe nahi nuke hetaz barkatua.
V
Neure lau haurrideak ez ditut aipatzen
ezditut ez gaixoak segurki ahanzten,
Oi! nahi nuke nitaz balire oroitzen
Bainan segur naiz heiek naute arnegatzen.
Kantore berri batzu lastimagarriak
I
Kantore berri batzu lastimagarriak
Karzelan dagoenak berak ezarriak,
Orai eman dauzkute azken abisuak
Galdu behar ditugula gure biziak.
Edekiren dauzkute gose egarriak.
II
Hau da kalabozua ilun eta triste;
ni hemen nagoela baditu hirur urte,
Libratzerikan ere nik emuyen uste,
Bozik pasa nitzake bestehonenbeste;
Azkeneko ordena orainxe eman daukute.
III
Ikusten izan zeraut anaya gaztia
lastimatzen zuyela ene ikustiak;
nola ote dirade aita ama gaixoak?
ni ere lotsatzen nau biziaren galtziak,
eskarmenta balite ni baitan guziak!
IV
Gaztigatu diot ere neure arrebari,
gomenda nazayola Ama birginari,
urkatzeko egunetan nagoela sarri,
gaixoak harturen daut pena harrigarri;
eznuyen nahi, baina beharko dut yarri.
V
Yinkoaren aitzinean nik daukadan lotsa,
zeren egin ditudan hirur heriotza;
urkatu behar dudala aitudut hotsa;
Lau kuarto egin eta kentzeko bihotza,
Urkaberat bideko airiaren hotsa!
VI
Adi-os Nafarrua bai eta Franzia,
Aspaldion largorik daukak Valenzia,
Urkabehar dutala ukan dut sentenzia
Urkabera heleta kenzeko bizia,
Geroztik borreruak badu lizenzia.
