inprimatu
Barberinaren kantua
Izenburua:
Barberinaren kantua
Sinadura:
Alfred de Musset
Urkizaren iruzkina:
(Eusk.: Gabriel Aresti)
Egilea(k):
Aresti, Gabriel
Musset, Alfred de

Argitalpena:
Egan.
Urtea:
1967
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1/6
Orrialdea:
54-55

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Andaluza

 

Musset, Alfred de

 

 Andaluz bat, bular-lerdena,

 Barzelonan eztuzu ikusi?

 Zurbila da, nola udazkena:

 Maite dut, nire ema-laguna,

 La Marquesa de Hamaeguy.

 

 Franku dut beretzat kantatu;

 beretzat, sarri, batitu naiz.

 Askotan, itzar, naiz egondu,

 eta nire joranok ditu

 bere begiak astindu maiz.

 

 Bere gorputza da nirea,

 bere bekain mehe ta motza,

 bere berna gizen emea.

 Errege-jantzi bezain luzea,

 adatsa, bigun-beltza.

 

 Bere lo-gelan lo denean,

 lepoa haunitz dut maitetan,

 eta basquina altzo gainean;

 besoak hartzen nauenean,

 oinak sarturik zapatetan.

 

 Hala Jainko, bere begiak

 dakuskidanean barreka,

 ikutzeko bere orraziak,

 Gaztelako santu guztiak

 joko nituzke makilaka.

 

 Ederra da desordenuan,

 datorrenean bular-biluz,

 ikusita gero mosuan

 burruka nairik hamorruan,

 hitzaldi zatarrekin oihuz.

 

 Pozkarioan zoro dago!

 Goizaldean baitu kantatzen;

 esaten baitu kolkorako

 guk ezkenuela entzungo

 bere korseta txirrikatzen.

 

 Sartu gaitezen estratetan!

 Goazen! Udako gau ederra!

 Gu baikara erdi-txantzetan

 ibiliko serenadetan,

 Tolosatik Guadaletera.

 


inprimatu