Oar laburrak. Kantuz eta itxaropenez [XVI-XXX]
Markue
XVI
igertuta
ikusi dot gaur
gure agaitz zarra
piņudoi gaztearen ertzean.
Ģagaitz orregaz
doia
gure garaia
eta mundu barri bat
jatorku:
beste mundu barri batģ.
orixe esan dot nerekautan
eta zelaiunako etxe barriei begira gelditu naz.
XVII
begira egoan
begiratzen
goiko menditik
beko erri txikira.
begiratu
bai
begiratu...
eta ikusi bai ezer gero?
eguzki ederreko eguna zan
a egun ederra
baiņa
erdi-itxututa
eukazan
begiak
negarrez
illundu jakolako
biotza.
XVIII
otza bai otza
mendietan
gaur
ez da eguzkirik
ez da ez edurrik
eta
otza bai
mendietan
gaur.
baiņa
beste gauza bat
da
gure biotzetako
edurrezko
otza
lagun urkuen
oņaze gorriak
ikusita.
XIX
neuk baneki zer esan dodan
gaur goizeko neure kantuan!?
baleiteke
egunsentian ixartu neuban
txoriaren
txorrotxio
zoliagaz
bat eginda
bere antzera kantetan ikasi-gure izatea
neu konturatu barik zer egiten dodan.
goiz-txoriari erantzuten
egon nazela
diņozu?
entzuten egon bazara
eta kantau dodanetik
ezer aditu badozu,
esan egidazu zer esan dodan
ezin neike gogoratu be egin nik-eta.
XX
iņoz be ez neban jakin
zer egiten zenduan zuk
or zure berinezko gaztelu barruan
sartuta.
zoriontsu bizi ziņala, uste neban nik,
or zure urregorrizko gaztelutorre eder orretan.
baiņa zure gaztelu orren
lorategitik
ibili dan
aizeak
esan deuste
zure barruko
ezkutua:
bein be ez ei-dozu euki
atsegiņik eta pozaldirik.
zergaitik
ez zeiņian
zabaldu
itxaropenaren
deira?
alan da guzti be
ez uste izan
berandu danik
oraindiņoko:
urtero urtero
loratzen da
udaberria-ta.
XXI
ez deutsut kenduko zure ameseta eder ori.
ez estutu. Nasai egin lo, ixarrak ixarrik dagozan artean.
Lo eta amesetan egizu
ordu batzuetan.
ameseta politekin amesetan egin zuk.
baiņa ixartu gero, egunsentian!
txorien kantuekaz
batera
eguzkia agertzen dan ordurako,
mendietako bideak itxaroten egongo dira-ta.
XXII
naparroan bizi da
neure
uso
zuria
aruntz begira beti
nire biotza
itxaroten
uste guztiagaz: nun zagoz zu?
eta laiņo zuriak
entzun,
eta
erantzun:
ez dau ona etorterik gure.
bere
jaioterri
naparroa
maitean
bizitea
gure
dau
beti.
XXIII
urtez beterik zagoz
ama
baiņa zartzaroan
sartu barik
oraindiņoko.
gaztetako moduan daukozu buruko ule ederra
ezpadaukozu be lenagoko irribarrerik ezpanetan
araba-zelaiko
semeak
bertanbera
itxi
zaituelako
zu.
goi-aldeko
mendietaruntz
baztertuta
(zure
beste
semien
ondoan) bizi zara
orain.
noruntza begiratu bearko dot
zure geroaren itxaropena
aurkitu
eta
neure
kantu-barruan
sartu-zaidazan?
XXIV
ez dot gure olgeta ori.
joan zaitie zeuok,
aspaldian aspertu nintzan
bide orretako atzera-aurreretan-da.
ondo nago leku onetan gaur
neure gaztearoetako bazterrak ikusten.
aspaldiko ordez
umetan amak erakutsitako otoitzak
gogoratuko dodaz emen
neuk bakarrik
egillearen aurrean
bakartade onetan.
baiņa ez gelditu zeuok emen nigaitik,
joan olgetara, sasoian zagoze-ta.
bakarrik gelditu naz ni emen
neure amesetakin.
XXV
nundik eta nora asmau dozu zorakeri ori?
jaungoikoaren izenean be, olakorik!
ez. eztozu ondo aditu.
bizi naizen artean ezteukat lurperatzeko asmorik.
pixkatean gelditu
bide-ertzean,
eta
egotaro
labur
bat
artzen
noia.
orixe da dana.
ez da besterik.
eta gero, denboraldi bat barru,
or nozue barriro be
zeuokaz
jaungoikoak gure daben arte.
XXVI
aize-bolada bigun bat
eta besterik ez zan izan a.
aize atsegin
eta arin baten
unaldi
bat
bakarrik.
lo egoan
arimearentzako
aingeru-suaren
antzeko
deadar
zoragarri
bat.
beingoan
ixartu
eta
goimaitasunaren
begiak
zabaldu
eutsazan
XXVII
ezin izan neutsan
ikusi
bere arpegia.
bildurgarrizko oxiņ-ondartzearen ixiltasun gorriak
eta
argi itxugarri aregaz
ezin
zalako
ezer
be
ikusi
bertan,
berbakin esan be ezin leiken kerizpeta-barreneko ezkutu antzekoa
zalako,
ezinesan baten antzeko arri-biurtzea
gertatu jata
gogoratu eta adierazi gure dodanean bera.
baketasun aundi bat
eta egotaldi zoragarria
ariman emoten ebana zan, orraitiņo.
eundaka-urteak
ala
begien itxi-ta-zabaltze baten kiņu laburraren artea
izan ete-zan?
ori ez dakit neuk bere.
XXVIII
ezetz eta ezetz. ez dala ori.
ez dala zuk diņozuna
nik diņodana baņo.
jakiņen ganean
ziurtasunezko bidetik aurrerantza naroian pausuagaz
noiala
jakiteaz
naikoa
daukat
eta
pozik
noia.
ibilte ariņean
baņo
pausu astiroan
obeto.
ume txikiak ait-amen esportzuan
txoriak bere egazkadan
nik danon egillearen egian
danok sinistu
ta
itxaroten
dogu,
geu
be
konturatu
ez-arren
gauza
orretan.
itxasoan uger edo aidean egaz
bardin da
neuretzako,
aurrerantza ta aurrerantza
bultzatu naubenaren bidetik
urten barik banoia.
eta
ezetz eta ezetz.
ezta ori.
eztala diņoustazuna,
diņoutsudana baņo.
XXIX
ipui bat gure eban gure ume txikiak
lo-aurretik.
ipui polit bat kantauko deutsut
baņa begiak itxi bearko dozuz, ondo entzuteko:
Ģ...aingeru eder bi ei-ziran,
goiko zeruetan...ģ
laster luekartu zan
gure txikia
eta
aingeruekin
egin
eban
amesetan
urrengo
goizerarte.
XXX
badakit,
bai,
barriro be etorriko dala egazti ori
gure etxeko aterpera,
datorren
urtean.
ondo gogortuta
aurkituko
ditu
lurpean
ordurako
nere azur zarrak
udagoieneko
orbel gorriekin
ondo
estalduta,
baiņa aizeagaz batera kantauko dau neure arnasa gazteak
eta goitik agurtuko dodaz datorren urteko elaikume barriak.
