|
Munduaren sozio
Irigoyen, Alfonso
Banoa, banator, banago.
Itzarrik beti.
Nora?
Edonora,
Ezin egon geldi,
biziaren biotzean sartua,
mantenuaren bearrak artua.
Indar guztiak
nola zeruan
ala munduan
bustiak
baleude!
Ai orduan!
Poetak
ezkenduke
naigabearen parean
deadarrik
egingo
ta
gizonak,
iņurri langilleok,
eztitan
geundeke:
gutizi gabe
arbol edo landare.
Gizonak, ordea,
gizon izan nai du,
garratz bada garratz,
obera bidean,
esteak apurtzen
eztizkatenean.
|
