Ene basetxe
Pagadizabal, Prantzisko
Baso bidean ba det etxea
muņoan uso zuri asea,
belatz berdin egak zabalikan
baso barrura sartu naian.
An bai bizi naizela pakean
ene aitasoen basetxean;
esne ta ezti daukat ugari,
Yaunak zaindutzen nau begiz begi.
Zelaian ez do narotasunik
zugatz ausien irringa baizik,
orain gurdi aurre itzai nijoa
kurrinkaz alaitutzen basoa.
Laztantzen nau gero maitasunak,
ene semeak zaizkit ingumak
goldetuken naizela soroan
ingurun debiltzik yolasean.
Urrea nai ezkeroz, sagarra
kupelean daukat urre zara
ontzian ixuriz maskulloka
ase ala distira badauka
Urte giroak alaitzen naute
so-egiņik Gurutzari maite,
ez da orain alperrik saratza
baso loditik udazte otska.
Udamin naza geroxeago
basoko itzala maite izateko;
ez iņon ere ordun usailkik
belar ondubarena alakorik.
Aurki txantxangorri alai dala
urrea sortuko det berala,
sagarra deika zait masail gorri
ta gaztaņa parrez ortz agiri.
Alai bizi naiz esnea baņo
errapetikan kantxiņoraņo
ilargia ortzean sorturik
zeletari dula leyar ausitik.
Betorrela nai ba da elurra
mandion ba det naiko ezkurra,
orri igarrak ardintzan txabolan
ta ganbelak alai beitegian.
Ez naiz negarrez gaitz gogor aurre
muxika zaitdalarik emazte,
ez nau bildur eriotzak ere
Goi-atari dalarik basetxe.
Ene ba atariko lau lizarrak,
maite ditzadan uztarri zarrak
ta iruten ari zeran irule
esan otska danean yuale.
Eleiz otsa zaitdanian urrun
iruditzen zait nagola zerun
itur ondoan otoitzka ordun.
aingeruk dirade nere lagun.
