Angelus
Ormaetxea, Nikola
1
Egun-erdian, uda beroan
zeruan urdin zabala.
An-emen, bakan odei-mordoak
orduak mintzo zirala.
Artan, egin zun, eguzkipean
sartuta, batek itzala:
nere burua gerizatzeko
Jaungoikoaren egala.
2
Mendian nintzan. Bi erritako
ezkill urbillen dandara
urrenez urren. Aiek ekarriz
lagun datorkit iparra.
Txapela erantzi, makilla tinka,
begi biotz oinetara.
Etzait aztuten barnean ordun
sumatu nun poz-ikara.
3
"Jaunaren ITZA gizon egin zan"
dio ezkillaz durundiz.
Lur zabalean barreiatzen du
berri au zelaiez, mendiz,
millaka biotz dardaraturik
egunean iru aldiz.
Oiartzun ori ez dut galdu nai
oroitzapenez, belarriz.
4
Ardietara noa goizean,
alai dut argi-ezkilla;
ardietatik nator gauean,
alai dut ilun-ezkilla.
Eguerdian ez entzunik ere
mendian ardien billa,
itzal motxena dudan orduan
egin dut otoitz umilla.
5
Etzait itzali belarritik, bi
errietako dandara;
jai-bezperako aren aldean
sakona baitu zirara.
Etzait aztu, ez, odei gaiso ark
eman zidan poz-ikara,
ipar legunak ezur-mamitun
eragin zidan dardara.
6
"Jaunaren ITZA gizon egin zan"
daukat belarri-zokoan.
Ardik ez ain ots bizi entzuten
naiz zintzarria lepoan.
Joaz, entzunez, oituz, aztuk, ark
sumatzen du... kentzekoan.
Auznar eta auznar berri nik beti
egi au nere gogoan.