inprimatu
Biotz-agurra
Izenburua:
Biotz-agurra
Sinadura:
Emeterio Arrese
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Arrese, Emeterio

Argitalpena:
Egan.
Urtea:
1949
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1
Orrialdea:
19-20

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Ario makurra

 

Arrese, Emeterio

 

 Mundutar denoi orrenbeste latz,

 ixtillu ta kezka larri

 zer dala bide sortzen zaizkigun

 ez degu nunbait ikasi.

 Egiņalean Ama Gentzaren

 deya karraxika dari,

 gu berriz gero t'areago zail,

 entzungor eta liskarti.

 

 "Ni on, i gaizto", auzi orretan

 bata bestearen griņa

 biziro zorrotz darabilgu-ta

 azkenerako jakiņa:

 aserre, oyes, irain, gorroto,

 elkar ikusi eziņa...

 Beste kukuak joko liguke

 gizonak gizon bagiņa.

 

 Aburu onik besterentzat ez,

 auzoko baratzak usai

 txarra; gureak susne gozoa:

 Gezurra egiz jantzi nai.

 Esamesa ta zakarkeriya

 eguneroko jardun-gai;

 oartzen ez guk lei ori danik

 geon buruaren etsai.

 

 Aņen ots gure barren-bolu'ko

 matillak, eraingi latza,

 ario gaiztoz okertu zaigu

 zuzen-gorako ardatza.

 Maizter sumiņa barren-boluan,

 errotari txar, zikoitza,

 biotz-iriņik ez alegiya,

 baizik aņoaren beltza.

 

 Ilko, geranik oartu nai ez,

 txarkeriz minduta gaude,

 burtzoro gera, lezetar itxu,

 geon kaltez ain abere.

 "Amaya laster..." Egi au maita

 bagendu..., egiz aiskide,

 gure artean jazarraldirik

 ezautuko ez litzake.

 

 Naiz aundizki naiz txiker, guziok,

 begira zagun "gerora",

 Munduko bizitz ezberdiņaren

 mallarik ez dan altzora.

 Olerkari zar ospetsu baten

 izkun au orain gogora:

 "ibai, erreka, aundi ta txiki,

 ur guziok itxasora".

 


Oarketak

 

Arrese, Emeterio

 

 Bein eta berriz biziro

 leikor esaten didate:

 "gaizki abil, oso gaizki

 ain bakar. Ez el dek gure

 billera goxoa maite?;

 ez al gaituk adizkide?".

 Galdera oiek, jum... usai

 leunegia dariote.

 Beraz erantzunik onen

 zalantza-ziņu orixe.

 

 Gizon burutsu batek au

 esan zidan bein-batean:

 "Aizazu, gezurrez ari

 geran aldi bakoitzean

 punpullu bat aterako

 balitzaigu kopetean,

 aitortzen det, asko xamar

 izain lirake nerean,

 baņa bai ugari, zenbat

 punpullu besterenean!".

 

 Orrela gezur-punpulluz

 nabaro baldin bageunde

 talkalari amorratu

 zallak izango giņake,

 elkarren etsai jo ta jo,

 atsedenik ez beņere.

 Baņa naiz gezur-zulo izan

 naiz bentsu, egi esale,

 mundu'tar geranok zenbat

 ixtillu ta buruauste...

 

 Bakartasunaren deyak

 mendira pozik narama,

 an arki baitet pakezko

 egoite bigun laztana,

 kezka ta miņ-erre guzik

 baretutzen dizkidana.

 Antxe lilluraz, gozaro...,

 an arin zait urte-zama.

 Biotz-biotzez maita det

 mendiko ixillaren ama.

 


inprimatu