Izotz ondorena

A. Beloki

I

Belaunak belaunari

 Agurrarekin batea

 zorionak ematea,

 beti izan da gure gogoa

 ta borondatea.

 Agur alaba maitea

 komeni da jakitea

 benetakoa dela guk

 opa dizugun bakea.

 Zorioneko eguna

 gaur iratzarri zaizuna,

 apal-apalik eskeini dizu

 bideko laguna

 Ta izenpetu dezuna

 maitasunaren gutuna

 arantz artean, bainan arrosak

 ugari dituna.

 Batzuentzat da baldintza,

 besteentzat ipuin utsa;

 neretzat oso garrantzitsua

 izan da ezkontza

 Eskaria ta eskeintza

 bihotz barruko baietza,

 sendiak sortuz munduai zutik

 eutsi dion hitza,

 Hau da gure gaztedia

 sendiko udaberria,

 norbaitek behar, zuk moztu duzu

 lehen lokarria.

 Zabaldu da iturria

 sortzeko belaunaldia,

 gaurtik eman nahi diogu

 gure ongi-etorria.

 Ez dut presarik zartzeko,

 azken tarbernan sartzeko,

 bainan konforme munduak daukan

 saria hartzeko.

 Betoz bilobak hazteko,

 zuhaitz zarra berritzeko;

 zuek ekarri, amonak jantzi

 aitonak zaintzeko.

 Gauzak ondo eta zuzen

 begira nola datozen,

 oraindik gutxi aiton bat

 banun ta ni haurtxo nintzen,

 Dena ari da aldatzen

 ni gaur hasi naiz ohartzen,

 laister gerala antzerki bera

 aldrebes antzesten.

 Aiton naizeko gaua

 aldarrikatzera nua,

 bilobak hartu belaunean

 ta ze bertso saiua.

 Parrezka jarri haur hua

 edo har erazi lua,

 bakar-bakarrik falta zaiguna

 azken titulua.

 Goibelarekin balantzan

 irria jarriz zalantzan,

 zerbait alaia nahi nuen kanta

 ez nekin zer esan.

 Badakizute nor naizan

 agur eta ondo izan,

 berez helduko dira gauz hauek

 has gaitezen dantzan.

II

Loiolako Irratiari

 Aberri sabel emankorrean

 kokatutako azia,

 erditze latz bat jasan ondoren

 or artu zendun bizia.

 Mende laurdena entzun zenetik

 zure lehen irrintzia,

 gaur bide lagun asko dituzu

 baiña bakarrik asia,

 mendi bideko argi bakarra

 zerizun lasta zuzia

 Itzali piztu, sartu irtenka

 bide askoko gidaia,

 irautearen atsa zertan dan

 ikasitako morroia,

 Zu itzalita ito naiean

 isekaz dabil etsaia

 baiña galtzadan oitua zera

 larre motzeko artzaia

 euskal senaren lurra iraultzen

 ari zeran erdi-zoia.

 Zure zainetan odol egarriz

 zulaka dabiltz eztenak

 entzun dituzun otso oiuak

 ez dira noski azkenak.

 Alaz gu zutik ta erne gaude

 zure entzule laztanak

 badakigu ta jakingo dute

 ondorean datoztenak

 nola bereiztu eta saritu

 zu iraindu zaituztenak.

 Egunsentiko agurrarekin

 jotzen diguzu ezkila

 erderaz, baiña or zabaltzen da

 «Arrosaren leiatila».

 Meza santua erri fededun

 onen betiko kurpila

 eta jarraian aiton-amonen

 ta gaixo daudenen bila,

 eskertzen dizut oientzat

 duzun eguneroko opila.

 Ordurik ordu berri laburrak

 elkarrizketak noizbeinka,

 sariketaren giro alaia

 foru ta udalen sorta.

 Errietako albiste xeak

 idakoen azken kanta,

 Anjelusaren zubitik pasa

 ta orra or ordubata,

 zure berri on eta txar denak

 igotzen diren errota.

 Kultur urratsak, irakaskuntza

 musikarekin nastua,

 euskera landuz elkar lanaren

 betiko blde estua.

 Errosaiua, baserrigintza,

 kirola ta apostua,

 aozko literatura jaso

 bertso paladaz ustua,

 «Agur Jaunaren» ereserkiaz

 ederki aberastua.

 Soin azaleko estalkia da

 egin dizudan oiala

 jakin badakit zure barnean

 mami geiago badela,

 Baiña kondairak aztertuko du

 Loiola zure upela

 denen gogoa egin ez arren

 nik dudan uste apala,

 Euskalerriak zure bidea

 ongi ulertu duela.

 Zilar dominaz saritu leike

 zure atzoa ta gaurra,

 biarkorako agian zerbait

 dezu aldatu bearra.

 Erdal kutsua apur bat jeitsi

 euskerai eman indarra

 orrek bakarrik bereizten gaitu

 ori da gure ikurra

 urre domina lortuko duzu

 torizu nere agurra

III

Zipitriaren ohorez

 Lengoan artu nuen

 zuen albistia,

 lenengotik ametsa

 zirudin guztia.

 Etorri bear nula

 gaur Donostia

 saria jaso eta

 au ez da txistia,

 geien kosta zaidana

 neuk sinestia.

 Amona zena ta ni

 biok «ssoro ssoro»,

 labesu eta opil

 berdin gari-soro.

 Aurtzaroan neuk bizi

 izan nun ezkero

 idaztea nai nuen

 jakiteko gero,

 bainan ordez saririk

 ez nuen espero.

 Nere aurtzaroaren

 urrats nabarmena

 ilunpetan galtzea

 au zan nere pena.

 Bidez, euskerarentzat

 ez al da omena?

 Ai! Bizirik bazeunde

 gaur nere amona

 sari au banatzeko

 biok erdibana.

 Zipitria nai dizut

 sekretu bat erran

 sortu nintzan baserri

 artako ganbaran;

 aspaldi itzaldi bat

 zenuen zuk eman

 gaur eskertu nai dizut

 al nezaken eran,

 konturatu zaitezen

 zeinen lagun geran.

 Amak eman oi zidan

 zurearen berri,

 ni oraindik ez nitzan

 mundura etorri.

 Zure itzak jan nitun

 ao ta belarri,

 naiz ta gaur ez dizudan

 lorerik ekarri

 inoiz ez dut aztuko

 zure urrats ori.

 Maite izan zaituzten

 betiko lagunak

 zuretzat eratutzen

 dituzte omenak.

 Zu baitan idazteko

 ipuin ta poemak

 batez ere aurtxoak

 egin dituztenak,

 oiek dira zuretzat

 lorerik onenak.