Kilker-kanta

                           Mendi-lore, Andre Mariari

Goikoetxea'tar Iñaki

 Kilker soinu motela,

 ama, eder zaizu?

 Ala bada Kilker au

 kantuz datorkizu.

 Eguzkia goi dago

 ta landa loretsu.

 Ama, nola isildu

 ez bait dago itsu?

 Zure lore zelaian

 egin dut zuloa.

 Estua bada ere

 niretzat naikoa.

 Euki beza karnabak

 kaiol urrezkoa.

 Nitzat askatasuna

 da maiteagoa.

 Nire zulo aurrean

 loretxo bat daukat.

 Menditarra da baina

 ederrena nitzat.

 Eguzkiak mendia

 dauka seaskatzat,

 eta zoragarri da

 begi-ninientzat.

 Zozoak kanta beza

 Eguzki Altsua,

 lorearentzat nire

 danbolin soinua.

 Zozoak bai ederki

 jotzen du txistua,

 baina ulert-ezina

 zait aren kantua.

 «Aspergarri aiz, Kilker,

 beti bat kantari»

 esan zidan bein zozo

 arroputzak niri,

 «ikas ezak nigandik,

 ni bai txistulari:

 Nik jo ta lore denak

 ezpata-dantzari».

 Iturritxo, elorri,

 landetako erle,

 ta zu etxe aurreko

 kamamila lore,

 gogaikarri ote naiz

 zuentzako ere?

 Buruei eraginez

 ezetz diozue.

 Ene, kamamil lore,

 eder ta txikina,

 erleak zure eztitan

 a! zer atsegina.

 Aizez zabaltzen duzu

 zure usain fina.

 Zuri nire ego-kantak

 loretxo liraina.

 Sugeak ikusi du

 zozo arroputza,

 ta bertan josi dio

 pozoidun orratza.

 Zozoak begietan

 orain sorgin-dantza.

 Sugearen eztenaz

 laster eriotza.

 Ni ere Eguzki jaunak

 txoratu nau dena,

 ta abesten ematen dut

 aspertzeke eguna.

 Jaun Eguzkiak dauka

 errurik geiena,

 baita zuk be, Kamamil,

 loretxo maitena.

 Nire Kilker-kantua

 Ama, atsegin zaizu?

 Zeru irriparrean

 baietz diostazu.

 Egia aitortzen badut

 parka egidazu:

 zuk be nire antzera

 mendi-usain duzu.