Ardoaren koplak

Usarraga-zar

 Naiko janari janda

 eranik ardua,

 iritxi da kantzatzen

 asteko ordua.

 Sabela betetzean

 indartu gogua,

 umorea ta poza

 zabaltzera nua.

 Nere olerki gelan

 bertso zar batzuak,

 egarrik eta ixil

 or zeuden gaxuak.

 Amorraiak bezala

 bustirik bertsuak,

 errez billatzen ditu

 mingaiñ berritsuak.

 Geiegi bustitzeak

 ez du egiten on,

 bañan beinguagatik

 balantzak or konpon.

 Ze egin bear dudan

 pentsatutzen nengon,

 zutirik ezin banaiz

 eserita egon.

 Aitona ikusten dut

 parra dariola,

 egin nai dezun dana

 gaur ez dit ajola.

 Galdetu bear dizut

 orain bereala,

 zeu askotan ibilli

 al zerade ola?

 Anka bat jaso eta

 besteak koloka,

 aurrera ezin joan

 ta nua alboka.

 Zutik ezin egonda

 jotzen det erronka,

 mozkorraren mingañak

 indar asko dauka.